Voorspelling komt uit? - 121

“Yue”, zei Azulena na een tijd. “Als je je volk echt wil zeggen wat hen te wachten staat doe je dat best zo snel mogelijk, zodat ze zich al wat kunnen voorbereiden. Dan kunnen we het ook merken als ze iets van plan zijn of als we denken dat ze gaan tegenwerken, en dan kunnen we nog op tijd ingrijpen.”
“Ik begrijp het”, zuchtte Yue. “Wanneer?”
“Het beste zou zijn vandaag nog. Ze zullen immers al door hebben dat er iets gaande is, aangezien je mij hebt vrijgelaten. En, nou ja, eerlijk gezegd denk ik dat je daarna best niet meer in het openbaar verschijnt.”
“Kan het wachten tot morgen?”, vroeg Yue smekend. “Ik ben er echt nog niet klaar voor. En ik moet het Yle nog vertellen en…”
“Een dag uitstel kan nog wel”, zei ik. Azulena knikte met tegenzin.
“Maar Yle moet je het nu wel vertellen, Yue, onmiddellijk”, zei Diana. “En Katara misschien ineens ook.”
“Je hebt gelijk”, zei Yue zacht. “Lizzie, zou je hen even willen halen?”
“Je moet je ook nog omkleden”, voegde Azulena daar aan toe. Ik aarzelde even.
“Nee, Keylina, ik kleed me straks pas om, eerst de meisjes alles vertellen. Ik wil hen niet afschrikken met vuurnatiekledij.”
“Het is prinses Azulena”, verbeterde ze me. “En pas op met me tegenspreken, dat kan echt niet als anderen het horen. Behalve de mensen die we goed kennen natuurlijk.”
“Sorry”, zuchtte ik. “Ik moet er echt aan wennen.”
“Weet ik wel”, zei ze. “Maar we moeten overtuigend overkomen.” Ik knikte.
“Ik ga de meisjes even halen, jij blijft wel even bij Yue hé?”
“Natuurlijk”, knikte ze.
“Hoezo, waarom leg je zo de nadruk op ‘bij Yue blijven’?”, vroeg Thomatio niet-begrijpend. Yue, Azulena, Diana en ik keken elkaar aan.
“Ga maar, Lizzie, we leggen het hem wel uit”, zei Diana. Ik knikte en liep de woonkamer uit.