APWBP Boek 1 Hoofdstuk 2 deel 1

Ik wandelde Zweinstein weer binnen, na een paar dagen vakantie te hebben doorgebracht bij mijn goede vriend Engelbert Dop. Een paar dagen lang was er niemand op de school geweest, en alles was dus veel beter afgesloten dan gewoonlijk. Ik sloot de poort weer achter me en liep naar het kasteel. Ik glimlachte. Dit was mijn thuis. Ik hief de betovering op, die er voor zorgde dat alle ramen en deuren luchtdicht werden afgesloten. Enkel de spoken konden nog buiten. Gelukkig was het goed weer, dus de uilen konden buiten blijven.
“Oh, goedemorgen Albus”, begroette Hendrik me.
“Goedemiddag, Henk”, glimlachte ik. Van alle spoken was hij mijn beste vriend. Ik vermoedde dat kwam omdat we beiden in Griffoendor hadden gezeten. “Je hebt toch niet heel de tijd de poort bewaakt, hoop ik?”
“Nee hoor, maar u had gezegd dat u vandaag zou terugkomen, dus wachtte ik u even op.”
“Bedankt”, glimlachte ik. “Is er nog iets bijzonders gebeurd tijdens mijn afwezigheid?”
“Ach, niet echt. Foppe heeft weer vernielingen aangebracht uit verveling. Hij zal echt blij zijn als er weer leerlingen zijn.”
“Die Foppe”, grinnikte ik. “Maar goed dat Argus ook vakantie heeft, de arme man zou het anders niet overleven.”
“Tja, wij zien er anders ook wel mee af hoor”, zuchtte Henk.
“Ach, weet je, Henk, Foppe is de slechtste niet. Hij zou enkel wat meer manieren mogen krijgen.”
“Zeg dat wel”, zuchtte Henk.
“Ik breng mijn koffers even naar mijn kamer, daarna zal ik wel even wat reparatiewerken gaan doen”, glimlachte ik.
“Oké, Albus, tot ziens. Ik verwittig de anderen even dat je er weer bent.”
“Tot ziens, Hendrik.”