Hoofdstuk 3.3

'Buk!' riep hij. Ik draaide mijn hoofd, terwijl ik me op de grond liet vallen. Het leek in slow-motion te gebeuren. Een mes suisde vanuit het donker op me af, en miste me op een haar na. Het vloog langs me heen en verdween weer in het duister.
'Wa...Wat was dat?' Ik ademde snel en geschrokken.
'Net als toen ik aangevallen werd...' Daniel slikte zichtbaar. Opeens dacht ik ergens aan. Bliksemsnel draaide ik me om en keek naar de messen. Mijn vermoeden was juist; de messen zweefden alle zeven in de lucht. Ze richtten hun punt naar ons en zoefden op ons af. 'RENNEN!' gilde ik. Ik sprong op en rende zonder erbij na te denken ergens heen. Daniel zag de messen, sprong op en rende achter me aan.
We renden door de donkere, vochtige gangen van de kerkers. Onze stappen echooden luid op de koude vloer. Daniel had me al snel ingehaald. Ik keek om. De messen – het leken er opeens meer - flitsten door de lucht en hadden ons bijna te pakken. Ik pakte, zonder te stoppen met rennen, mijn toverstok en richtte die op een mes. 'Reducto!' schreeuwde ik. Het mes vloog in stukjes op de grond.
Daniel had het gehoord en trok ook zijn toverstok. Ik hoorde de ene Reducto na de andere, zonder te beseffen welke ik afvuurde. Ik kende nu alleen nog maar rennen en spreuken afvuren.
Opeens zag ik voor ons een deur. Ik stopte met spreuken vuren, spurtte het laatste stukje en trok het ding open. Ik sprong erdoorheen. Toen ook Daniel erdoor gerend was, smeet ik het ding dicht. Ik hoorde doffe geluiden van de overgebleven messen die tegen de deur botsten. Hun punten staken door het hout.
Ik hijgde. Vermoeid liet ik me neerploffen tegen het ding achter me. Ik keek om en zag dat het de trapleuning was. Nu pas zag ik dat we ons in de trappenhal bevonden. Ik zag de portretten, de bewegende trappen en zuchtte opgelucht.
'Ehh, Miloney?' hoorde ik Daniel zeggen. Ik keek om. Hij wees naar de mespunten die door de deur staken. Ze trilden alsof ze elk moment los konden komen. 'We kunnen beter naar de leerlingenkamer gaan,' zei ik, mijn blik niet lossend van de deur. Ik hees mezelf weer op aan de leuning en beklom de trap tot de zevende verdieping. Ik stapte door de gangen tot ik bij het portret van de Dikke Dame aankwam. 'Wachtwoord?' vroeg ze.
'Haringbaas.' mompelde ik. Het portret schoof opzij en de ingang van de leerlingenkamer werd zichtbaar. We slenterden binnen en lieten ons bij de haard neerploffen. Het vuur verwarmde me helemaal na die koude kerkers. Ik staarde in de vlammen, zonder iets te zeggen.