Foto bij Part 34

Snel een omdat ik mezelf moet afleiden voor mijn Scheikunde PO. Help!!
Wish me luck ;)

'Genoeg over mij.' zucht Harry met een glimlach. 'Jij bent aan de beurt. Dus vertel.' 'Wat wil je weten?' vraag ik. Ik heb dus besloten dat ik hem een klein gedeelte ga vertellen, want hij heeft mij ook wat vertelt en het klonk heel eerlijk. 'Waarom heb je wat met Jake?' vraagt hij vastbesloten. 'Pardon?' vraag ik geschrokken. Want die vraag zag ik niet aankomen. 'Waarom heb je wat met Jake?' herhaalt hij. 'Euh, ik euh, wat is dat nou weer voor vraag!' sputter ik. 'Geef gewoon antwoord.' lacht hij gemeenig. Hij kijkt me aan met zijn doordringende blik. Zo'n ik-weet-het-antwoord-al-dus-je-kan-het-niet-verbergen-blik. 'Nou, in tegenstelling tot jou is hij warm, lief en geeft hij om me.' Dan begint hij hard te lachen, gewoon uit het niets. Hmpf. 'Wat is jou probleem? Je vroeg er zelf om!' roep ik. 'In tegenstelling tot jou...' herhaalt hij mijn woorden. 'In tegenstelling tot jou...' 'Ja, wat nou?' vraag ik bot. 'In tegenstelling tot jou...' herhaalt hij weer. 'Nou klinkt het net alsof je moest kiezen tussen Jake en mij.' Ik laat het tot me doordringen. Kiezen tussen Jake en... 'WAT?!' roep ik uit. 'Nee! Zo bedoelde ik het niet!' 'Tuurlijk wil je het niet toegeven. Maar je kunt me alles vertellen.' hij doet een wenkbrauwdansje. Ik sla met mijn vuist tegen zijn arm. (hij was ondertussen dichterbij komen zitten) 'Shup up.' fluister ik. Hij glimlacht, tot mijn verbazing, gelukkig. Hij pakt mijn vuist vast en staat op. 'We moeten nog verder trainen.' Ik sta op en volg hem. Hij loopt naar de boxen en loopt dan naar mij toe. We herhalen alles van de vorige keer. Het gaat nu zoveel beter. Misschien dat het praten toch heeft geholpen. Niet te geloven dat ik wenste dat hij een ongeluk zou krijgen. Dat verdient hij niet. Ik draai op hem in en laat me achterover vallen, hij vangt me perfect. Hij tilt me omhoog, en blijft me vasthouden. 'Ik denk dat we klaar zijn.' fluistert hij. Hij laat me los en pakt zijn tas. 'Ik zie je morgen op de training.' zeg ik zacht, maar hard genoeg om te kunnen horen. Maar hij schud zijn hoofd. 'Waarom niet?' vraag ik licht in paniek. 'Morgen is er alleen training voor de muizen en figuranten. Dus we zijn morgen vrij.' 'Oh.' zeg ik zacht. Hij loopt weg en laat me verward achter. Waarom is het elke keer zo dat als hij me achterlaat ik in de war ben? Waarom twijfelde ik toen hij over Jake vroeg? Waarom moet hij nou Prince Charming zijn?

Reageer (2)

  • AcceptYou

    Hahaha, die blik is geniaal...
    Het lag niet op het puntje van je tong, je had het al gezegd:p
    okay ben te droog bezig...
    Snel veder!!

    1 decennium geleden
  • Winterr

    (cat)Omdat hij dat is

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen