Chapter six.

Varyn Elouise Grawson

Langzaam, en met knallende hoofdpijn, open ik mijn ogen. Meteen grijp ik naar mijn hoofd. 'Au...' mompel ik, en ik ga langzaam zitten. Waarom lig ik in de keuken? Even weet ik niks te bedenken, maar daarna staan de beelden van gisteren weer op mijn netvlies. Ik zucht zachtjes. Waarom stopt hij niet gewoon met drinken? Dan ben ik van dit alles af. Met moeite sta ik op en ik loop de trap op, richting de badkamer om mezelf aan te kleden, want het was inmiddels alweer half 8. Te vroeg voor school, maar toch.
Ik zet de douche alvast aan. Ik kleed mezelf uit en laat de warme stralen dan op mijn lichaam komen. Na ongeveer vijf minuten zet ik de douche uit en droog mezelf af. Ik voel me moe en ben kapot.
Langzaam kleed mezelf om en daarna doe ik mijn haar in een rommelige knot. Even werp ik een blik op de spiegel. Daar zie ik een meisje staan, met een blauw oog en heel veel blauwe plekken. Ik zucht, loop naar beneden en pak mijn tas. Zin in een ontbijtje heb ik niet meer, dus ga ik maar gelijk naar het park. School lijkt me nu geen goed idee. Het is ten eerste veel te vroeg, en ik zou dan nog langer in de hel moeten blijven zitten. In het park kan ik tenminste nadenken, en misschien bedenk ik wel een oplossing.
Peinzend loop ik de straat uit, en zie ik even later de ingang van het park al. Ik zucht opgelucht, en daar plof ik weer neer op het - ook nu weer - natte gras. Ik leg mijn tas weg, en haal mijn iPod tevoorschijn. Ik wil net mijn favoriete liedje opzetten, als ik weer een stem hoor. Net zoals gisteren... 'Hé, jij bent toch dat meisje van gisteren?'