Chapter five.

Varyn Elouise Grawson

Ik hoor de deur dichtslaan en schiet overeind. Oh nee, mijn vader is thuis. Ik schiet mijn bed uit en loop zachtjes naar beneden, bang dat hij me hoort. Maar het is al te laat. 'VARYN.' brult hij en hij loopt wankelend naar de keuken toe. Hij stoot van alles om en zwaait om zich heen. 'Drank...' mompelt hij en ik loop angstig achter hem aan. 'Papa?' piep ik en ik krimp in elkaar omdat ik iets hoor vallen. Vast een bord. 'Ben je weer naar de kroeg geweest?' Hij draait zich om en zijn hand komt hard tegen mijn wang aan. Ik krimp ineen en houd mijn hand tegen mijn wang aan. 'Papa nee, alsjeblieft...' En nog een keer raakt zijn hand mijn wang, maar dit keer harder. Ik durf niks meer te zeggen, bang voor nog meer klappen. Maar het maakt niet uit of ik iets zeg of niet, hij zou me toch wel slaan. Dit keer raakt zijn vuist mijn oog, en daarna volgt mijn buik.
Ik kerm van de pijn, en zak neer op de grond. Langzaam sta ik weer op. 'Papa...' mompel ik, maar hij loopt alweer door, op zoek naar een fles wijn. Uiteindelijk grijpt zijn hand een fles, en godzijdank is het cola inplaats van iets sterks. Maar hij merkt het niet, en slaat tegen de wasbak de fles open. Hij zet de fles aan zijn mond en giet de hele inhoud naar binnen. 'Stop, je hebt al genoeg gehad.' zeg ik terwijl ik een stap naar achteren doe, bang voor nog meer klappen. En die krijg ik. Zijn vuist ramt tegen mijn hoofd aan, en hard, heel hard. Ik kan er niet meer tegen, en zak neer op de grond. Het wordt zwart voor mijn ogen, en ik zie even niks meer.