The third chapter, waiting.
De rechtbank is een houtengebouw, het hout is vochtig en het ruikt er muf. Als je er naar binnenloopt moet je eerst even wennen van licht het is daar namelijk redelijk donker. Je ziet een paar bankjes staan voor publiek en jury. Gelijk als je binnenloopt zie je de plekken waar de rechter en zijn gevolg zitten. Als je naast de plekken van de rechter en zijn gevolg kijkt zie je een heksenwaag en dat was het.
Op de foto zie je Marie.
Ik voel dat ik nogsteeds moe ben en ga op een krukje zitten en leg mijn hoofd op de tafel, langzaam val ik inslaap. Na een tijdje word ik wakker geschud en kijk ik recht in de ogen van mijn moeder. 'Het is tijd,' snauwt ze. Ik sta op en loop naar buiten. Daan grijpt snel mijn hand en waggeld naast mij. Ik snap nogsteeds niet waarom ze hem meeneemt en hem niet bij mijn tante achterlaat. Mijn tante woont heel dichtbij dus het zou kunnen. Ik zie het rechtbank al en de rest van het dorp erlangs. Ik kijk naar mijn vader die zijn werkplaats sluit om ook naar de rechtbank te kunnen. Als ik naar binnenloop ruik ik meteen die muffe lucht en ga ik bijna over mijn nek. Ik zie een scherm waarnaast een vrouw staat die mij roept. Ik kijk heel even gauw in het rond en zie publiek. Bah, dit is pure leedvermaak voor hun als ze een heks ontdekken. Ik loop naar het scherm en ga erachter staan, daar geeft de vrouw mij een wit kleedje en kleed ik mij om. Ik kom weer tevoorschijn en het publiek kan mij nu weer zien. Ik kijk naar de gewichten die op de heksenwaag staan en zucht even. Een man komt op mij afgelopen en wijst mij een plekje in het publiek er worden vandaag 6 andere ook gewogen op de heksenwaag zie ik. Terwijl ik de andere 6 stuk voor stuk aan kijk. Ik zie dat een van de meisjes prachtige bronzen lokken heeft, die gebonden zijn in een strik, haar gezicht is puur en haar huid lijkt wel zijde. Ze kijkt mij aan en glimlacht even verlegen. Ik glimlach terug naar haar. Ik zie meisje met bruine haren en een nors gezicht naar de heksenwaag lopen. Als erop staat gaan de gewichten omhoog en zij omlaag. Ze is geen heks. Je ziet geen emotie in haar gezicht zo groot als ze kwam aangelopen, zo groot gaat ze weg. Het volgende meisje heeft rossig lang sluikhaar en is heel erg dun. Ik zie dat haar benen knikken van angst. Als ze erop staat gaan de gewichten omlaag en zij omhoog. Ze begint te huilen en zakt in elkaar. Twee mannen pakken haar handen vast vast en binden de twee handen aan elkaar vast. Ze begint hysterisch te gillen. Ik krijg er kippevel van. Ik zie hoe ze de rechtbank wordt uitgesleurd en dan is ze verdwenen.
Reageer (1)
spannend!
1 decennium geleden