XVI. The thing no one of us ever expected..

Elisabeth POV
'Maar daarmee zijn we niet erg veel. WIe kan nu zo tegen jullie zijn om een soort van revolutie te beramen?' vroeg Esme. Ik haalde mijn schouders op. 'Vladimir en Stefan wachtten al 1500 jaar op een kans om de Volturi aan te vallen, omdat ze zelf weer wereldheersers willen zijn, met menselijke slaven. Misschien zijn wij de druppel die de emmer doet overlopen. Een soort tweede -mini- volturi die hen extra in de gaten kan houden, die de Volturi erbij kan halen als we het niet aankunnen. Een super getraind vampier leger, met heel krachtige gaven... Wat hebben ze nog meer te vrezen? Dat Wij hen opjagen en achter hen aan gaan.' zei ik. Marcus knikte. 'Daar zou je wel gelijk kunnen hebben.' zei hij. 'Volgens mij zijn ze bang dat het een soort Big Brother wordt. Hun leven, constant in de gaten gehouden, twee "super" machten om het tegen op te nemen.' zei Marcus. Ik wou verder gaan met onze discutie, tot ik iemand hoorde roepen. 'Mam, dit moet je zien en wel nu!' riep Jinx geschrokken. Iedereen kwam met me mee. 'Tv? Ik heb andere..' toen pas zag ik het. storing op tv, iemand die in beeld kwam..en dat was duidelijk een vampier. 'Hallo, dames en heren. Geen paniek aub, dit wordt over de hele wereld uitgezonden, dus verzetten van kanaal helpt niet. Ik zou graag hebben dat u even luistert naar mij. Ik ben een vampier. Ja, vampiers bestaan. Bewijs? Ik heb rode ogen, ik drink bloed' Petrov nam een arm en sleurde een mens naar omhoog, tandafdrukken in haar nek en arm waren duidelijk te zien. 'te zien aan mijn slachtoffers hier.' het waren er minstens 5, voor een vampier vrij veel, toch een zo oud als Petrov. ' ik ben sterk.' hij vond er niets beters op dan een staaf metaal of goud op te rollen. 'en sneller dan jullie ogen kunnen zien.' zei hij glimlachend. Zijn tanden blikkerden. 'Heeft diegene een doodswens?!' riep ik uit. 'Nu volgt het Deeltje dat voor jullie mensen belangrijk is. Jullie kunnen ons niet verslaan, zelf atoomwapens doen ons niets, wij zijn sneller, sterker en veeeeeeel slimmer.' zei hij nog steeds met die innemende glimlach alsof hij het weer besprak. Of de kleren die hij voor zijn volgende filmpje zou gebruiken. 'Er is iets dat jullie vergeten zijn; een duizendtal jaren geleden, waren wij de baas, en waren jullie slaven. Zowel in Egypte -Alsof mensen met stenen kunnen rond zeulen en er een mooie piramide van kunnen maken- als Romenië hadden wij grootte koninkrijken. Of neem het mooie sparta, met de onoverwinnelijke krijgers. De tijden keren, jullie vrijheid heb je gehad, nu nemen we ze weer af. Goedeavond.' zei hij en daarna werd het scherm weer zwart. De programma's gingen verder alsof er niets gebeurd was. Iedereen keek naar mij. 'Wat?' vroeg ik luid. 'Wat ga je hieraan doen?' vroegen Marcus, Tristan en Dagmar als 1 man. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik verbaast. 'Jij hebt de leiding Elisabeth, aan jouw om het op te lossen.' zei Marcus. Mijn ogen werden een beetje groter, grap of niet, we mochten geen tijd verliezen. 'Iedereen hier komen, Please.' zei ik luid. 'Remy, goed dat je hier zo snel bent. Kan jij natrekken van waar die boodschap kwam?' vroeg ik. Hij knikte. 'Kan iemand de buurt nog eens afzoeken, als ze in de dichte omgeving zijn, dan ..nee, laat maar.' mompelde ik. We hadden de buurt al afgezocht. 'Eleazar, Carmen. Kunnen jullie ..nadenken over waarom hij dit doet..waar de aanleiding ligt.. de anderen natuurlijk ook.' mompelde ik zuchtend. Waar hadden we dit aan verdient. 'We hebben een tegenreactie nodig.' mompelde Edward die binnenkwam. 'iK heb alles gevolgd in jouw gedachten toen ik je paniek volgde, ik heb de hele "uitzending" gevolgd.' zei hij meteen. Esme probeerde Alice, Bella, Nessie, Jake, Rose en Em te vertellen wat er gebeurd was.