Part twentythree - the dream

Ik stond in een lange gang. De muren waren bedekt met bakstenen, ze rezen tot de lucht, maar toch zag ik licht tussen de stenen uitkomen en hoorde ik mensen. De gang was felverlicht, ookal zou hij donker moeten zijn. Ik zag de stenen niet meer door het licht. Het leek wel de hemel, met zijn heldere uitzicht. Al had ik bij deze ruimte geen goed gevoel. Toen hoorde ik een bekende stem, hij brak mijn hart in duizenden stukjes omdat ik niet bij de bron van de stem kon zijn. 'Lily, schiet op!' Zijn stem klonk smekend. 'Jacob!' Ik gilde, schreeuwde, bonkte op de muren, probeerde alles om bij hem te komen. Maar niets werkte. Zijn stem werd steeds zachter. Toen verscheen er een deur aan het einde van de gang, terwijl ik tot dat moment geen uiteinde had gezien. Ik probeerde erheen te lopen, maar mijn benen bewogen niet. Ik pakte een been vast en probeerde het te bewegen. Het lukte niet. Ik concentreerde me tot in het diepste van mijn ziel en prentte mezelf in dat ik liep. Ik opende mijn ogen en de deur was voor me. Ik zuchtte opgelucht en mijn hand reikte naar de deurknop. 'Goed gedaan, Lily.' klonk plots een stem achter me. Ik keek niet achterom en probeerde de deur open te krijgen, maar hij zat potdicht. 'Lily.' Een hand lag op mijn schouder, hij trilde. Ik keek achterom en zag Oude Quil staan. Hij keek me met zijn wijze ogen aan. 'Onderga je lot, prinses. Pas dan zul je hieruit komen.' Ik keek hem verward aan. Van achter de muren hoorde ik mensen schreeuwen; Bella, Jacob, Charlie, Renée.. Ik knikte naar Oude Quil. 'Opstaan, prinses.' zei hij glimlachend. Toen vervaagde alles.