# 0

op een dag had het tienjarige meisje de brandblusser uit de gang gepakt. de schoonmaker had haar nieuwsgierig na gekeken maar had haar niet tegen gehouden. hij keek door het raampje in de deur en zag hoe ze de pin uit de blusser haalde en de slang richtte op een groepje meisjes die haar arrogant aankeken. dit keer waren ze te ver gegaan, nooit hielden ze op met haar pesten. Ze stokken aan haar haar, lachten haar uit en wachtten haar op na school. de blauwe plekken waren nog steeds te zien op haar armen en onder haar korte mouwen t-shirt zat een grote kras verborgen. Jaren lang had ze gedaan of er niets aan de hand was. Jared had haar blauwe plekken gezien en was naar de juf gegaan maar nee hoor, die zag niets. Vandaag pikte ze het niet meer. met haar kleine handen hield ze de brandblusser vast terwijl de meisjes gilden om de grote hoeveelheid schuim die met grote snelheid op hun spoot. het roze van hun kleren was nauwelijks meer zichtbaar toen de juf binnen kwam, natuurlijk dit zou ze wel zien. De juf stapte met een streng gezicht op Lillith af en het meisje draaide zich boos naar haar toe. de juf was al even erg als die meisjes. een gil van verbazing ging door het klaslokaal toen het schuim de juf raakte en Lillith liet de bus vallen en rende door de deur die de juf nog open had gelaten. De schoonmaker stond nog steeds op de gang en keek het meisje met open mond aan, eerder onder de indruk en verbaasd dan boos om de rommel die hij straks op zou moeten ruimen.
het meisje rende door greep haar jasje en tas van de haken toen ze er langs rende en ging meteen door naar het park dat naast de school lag. op een open veldje stopte ze en liet ze zich op haar knieën vallen. huilend begon ze het schuim van haar kleren te vegen en ze keek bang op toen ze twee grote voeten voor zich zag staan. De schoonmaker had haar geholpen om thuis te komen en hij had Jared alles uitgelegd. de manager had bezorgd gereageerd en Lillith was meteen op een andere school gezet maar de gebeurtenis bleef haar achtervolgen. de meisjes waren er dan misschien niet meer, maar er waren andere meisjes. helaas, grotere meisjes met nog meer kracht waarmee ze Lillith konden slaan en schoppen. Als ze boos werd lachten ze alleen maar harder en begonnen over de brandblusser, want de hele wereld wist daarvan, de hele wereld had dat gezien, dat was de magie van het internet en een leven vol met ongewenste camera's.

















Nooit had Lillith gedacht dat ze het meisje weer zou zien maar toch stond ze recht voor haar neus. haar kledingkast was zo te zien nog steeds gevuld met roze en haar vriendinnen waren ook hetzelfde gebleven. de laatste keer dat Lillith het meisje had gezien was achter een muur van schuim en haar lichaam spande zich nog steeds aan als ze aan het moment dacht. haar handen balden zich tot vuisten en ze moest moeite doen om haar kaken van elkaar te krijgen. Jared had het meisje niet herkend maar het was duidelijk dat de meisjes maar al te goed wisten wie ze waren. Samantha's lippen vormden zich in een achterbakse glimlach elke keer als ze het donker geklede meisje zag en Lillith deed moeite om niet te grommen als ze de zoete stank rook en het irritante getik hoorde dat Samantha's komst betekende. Jared zag de spanning tussen de meisjes maar hij had geen tijd om zich er mee te bemoeien. Hij had nauwelijks ergens tijd voor de laatste tijd. Zijn grote villa was ingedeeld zodat al zijn 'talenten' er konden wonen. Lillith die het meestal wel kon vinden met haar 'broertjes en zusjes' had dat altijd prima gevonden maar de komst van Samantha had alles veranderd. en niet alleen háár komst, ook de komst van die ene jongen, haar celebrity crush. Ze had het kunnen verwachten dacht ze toen ze zijn arm om haar slanke lichaam zag, ze had kunnen verwachten dat binnen een paar maanden Samantha haar leven alweer een hel zou maken.