De Ontdekking van liefde.

Zijn lippen voelde anders dan die van Ilse. Een beetje ruwer, maar warmer. Opeens voelde ik hoe hij zijn arm om mijn rug legde en me dichter tegen hem aanschoof. Ik liet het maar gebeuren. Ik had geen idee wat ik behoorde te doen. Ik voelde zijn tong zachtjes tegen mijn lippen. Dit had ik ook een keer met Ilse gedaan. Mama had verteld hoe het moest. Maar dit keer voelde het anders. Waarschijnlijk had hij het vaker gedaan, hij was erg zelfverzekerd. Een beetje onzeker opende ik mijn mond. Ik voelde zijn tong tegen de mijne, het voelde goed, het voelde fijn. Ik kreeg de neiging hem meer aan te raken. Voorzichtig legde ik mijn hand tegen zijn wang. Hij voelde warm en zacht. Na een poosje trok hij zijn gezicht terug en keek me aan. Zijn groene ogen keken me onderzoekend aan. “En..?” Ik likte even langs mijn lippen, hij proefde lekker. Ik grinnikte over mijn eigen gedachte. “Anders, maar wel fijn.” Hij kreeg een giga grijns op zijn gezicht en schoof een stukje naar achter. “Heb jij wel eens een andere jongen gezoend?” vroeg ik nieuwsgierig. Hij schudde zijn hoofd. “Nee, ik voel me er niet tot aangetrokken.” Ik knikte dat ik het begreep, al begreep ik het niet. Ik begreep de helft niet van wat hij mij allemaal vertelde. “Ik heb iets voor je meegenomen.” Hij rommelde in zijn tas en haalde er een heel dik boek uit. Hij kreeg een beetje rode wangen en gaf het aan mij. “Ik heb het van mijn moeder gehad toen ik 12 was.” Ik pakte het aan en bekeek het even. “Het ehm, gaat over hoe jongens zijn als ze klein zijn en nouja als ze man worden zeg maar.” “Man? Wat is dat?” “Een volwassen jongen. Net als een meisje. Meisjes zijn klein en als ze opgroeien worden ze een vrouw.” Ik knikte ten teken dat ik het begreep. “Waarom kreeg je een boek en vertelde je moeder het niet gewoon?” “Heeft ze ook gedaan, maar dit boek legt het gewoon goed uit. En dan kon ik wel eens dingen opzoeken die ik was vergeten of zo.” Ik bladerde er door heen. Er stonden allemaal rare plaatjes in. Ik besloot het eerst maar eens te lezen voor ik Harry nog meer vragen ging stellen. “Wil je met Ilse trouwen?” vroeg hij opeens. Ik haalde voor de zoveelste keer vandaag mijn schouders op. “Dat gaat gewoon gebeuren.” “Maar wil je het?” Ik keek hem vragend aan. Hij maakte het wel erg lastig, alles wat ik altijd geloofd heb blijkt opeens niet waar te zijn. Er zijn niet alleen maar meisjes op deze wereld, ook jongens. De wereld houd niet op buiten dit bos, maar gaat nog veel verder. Het is allemaal zo verwarrend. Hij kijkt me nog steeds vragend aan. “Het is allemaal zo verwarrend.” Zucht ik zachtjes en leun tegen de muur van de hut aan. “Sorry, ik moet er steeds even aan wennen dat je zo weinig weet. Ik bedoel over de wereld dan.” Ik knik en bekijk de jongen tegenover me nog eens goed. Zijn bruine krullen slordig om zijn gezicht. Zijn roze lippen en prachtige ogen. “Je bent een mooi meisje.” Komt zachtjes uit zijn mond. Ik voel mijn wangen rood worden en kijk snel uit het raampje. “Dankje.”
Hij keek op zijn armband. “Ik moet naar huis.” Verbaast kijk ik hem aan. “Zegt je armband dat?” Een vrolijke lach komt tussen zijn lippen vandaan. “Dit is een horloge.” Hij laat het zien. Een rond ding, met cijfertjes en twee stokjes. “Ken je dat ook niet?” Ik schud mijn hoofd. “o, daarom wist je niet wat ik bedoelde met dezelfde tijd. Sorry.” Ik glimlachte naar hem en kroop dichter naar hem toe om dat ‘horloge’ eens goed te bekijken. “De grote wijzer maakt in een uur en heel rondje en dat kleinere wijzertje maakt in de tijd dat de grote één heel rondje maakt alleen een verschuiving naar het volgende cijfer.” Ik knikte dat ik het begreep en hij ging verder. Hij leerde me hoe de standen van de wijzers heten, drie uur, vier uur, kwart over vier en half 5. Het was ingewikkeld, maar wel handig. “Heb je thuis geen klok dan?” vraagt hij als hij klaar is met uitleggen. Ik schud mijn hoofd. “Hoe laat sta je dan op?” “Als de zon op komt en mama wakker is of Eva me wakker komt maken.” Hij haalt zijn horloge van zijn pols. “Hier, je mag het hebben. Wel voorzichtig want hij was best wel duur. Morgen ben ik er niet. Maar misschien kunnen we over morgen om de zelfde tijd hier afspreken?” Ik kijk in zijn ogen en glimlach. “Ja, dat lijkt me leuk. Hoe laat moet ik dan hier zijn?” “Als de grote wijzer op de zes staat en de kleine tussen de één en de twee.” Ik knik. “Oké. Tot overmorgen dan.” Hij drukt een kus op mijn wang en klimt de touwladder af. Ik zwaai hem nog even uit en dan ga ik beginnen in het boek wat ik van hem gekregen heb.