Hoofdstuk 10: wat?!?!?

Weer eens een avond helemaal alleen thuis. Elke tiener zou hiervan smullen, maar ik heb er nu wel eens genoeg van gehad. Wat zou ik nu weer eens gaan doen vanavond? Bedacht ik me terwijl ik m’n bord op het aanrecht zette. Die was ik later wel af dacht ik in mezelf en slofte weer de woonkamer in. Ik kon natuurlijk weer een avond op de bank hangen, of braaf m’n huiswerk afmaken. Of zal ik dan toch Mike maar sms’en? Ik keek op de klok. Het was al 8 uur. Mike zat nu vast met z’n vader sport te kijken of zo. Misschien kon ik Lora bellen. Misschien had zei niks te doen. Zuchtend liep ik naar boven om m’n mobiel te pakken. Toen ik net weer onderaan de trap stond ging de deurbel. Wie kon dat nu zijn? misschien toch m’n vader, die z’n sleutels weer eens vergeten was. Of z’n mobiel, of z’n agenda. Hij vergat altijd alles. Met de zoveelste zucht van die avond deed ik de deur open. Maar het was niet m’n vader die voor de deur stond. Sam stond met een grote grijns aan te kijken. Wat deed die hier nou. Meestal hangt ie op dit tijdstip in het Café. Ik had niet eens de tijd om de deur verder open te doen of Sam duwde de deur zelf al open en liep naar binnen. ‘Ook hallo. Wat doe jij hier?’ Vroeg ik toen ik de deur weer had dicht gedaan. ‘Ohw Lora zocht jou. Dus ik had haar gebracht. Maar ze wou toch niet meer. Heel vaag allemaal.’ Zei Sam die nu z’n schoenen had uitgedaan en op de bank was gaan zitten. ‘Lora?’ vroeg ik verbaasd terwijl ik naar het raam liep om te kijken of ze nog ergens was. ‘En hoe wist Lora waar jij woonde dan?’ huh? Had ik iets gemist. Lora en Sam kende elkaar toch helemaal niet zo goed. ‘ze kwam ook niet naar mijn huis. Ze kwam naar dat café daarzo in de stad.’ Sam wist echt nooit namen van café’s. hij vergat ze altijd weer. ‘Ohw.’ Lora naar een café? En was ze op zoek naar mij? Ik haalde m’n schouders op. Ik vraag het morgen wel zelf aan Lora. Van Sam werd ik toch niks wijzer. Die lag inmiddels met zijn voeten op tafel naar één of ander sportprogramma te kijken. Nou ja dan maar de afwas doen. Ik had net het water gepakt toen Sam binnen kwam lopen. ‘komen je vader en moeder vanavond wel thuis?’ vroeg ie terwijl die de theedoek van het rek haalde. Ik schudde m’n hoofd. ‘Alweer niet? serieus Nathy. Je moet daar echt wat aan doen. Met ze praten. Helpt dat niet.’ ik lachte. ‘praten? Met die mensen. Ik heb het vanochtend geprobeerd met m’n moeder. Nou daar kwam niks goeds uit. Behalve fikse ruzie. Ze vindt Mike niet geschikt. Ze wil niet meer dat ie hier komt. Hoe durft ze? Ze kent hem niet eens!’ ik praatte nu meer tegen mezelf dan tegen Sam. die zat gefixeerd naar de theedoek te kijken ‘Ohw, dus dat is waar Mike het over had’ ‘Mike?’ verbaasd draaide ik me naar Sam toe. Helaas realiseerde ik me net te laat dat ik ook de natte afwas borstel in m’n handen had. Maar het was al te laat. Sam’s shirt zat onder de spetters. Sam’s mond zakte open. Ik sloeg m’n hand voor m’n mond. Niet van de schrik, maar meer om m’n lach in te houden. Toen Sam’s hoofd een tijdje zo bleef hangen gaf ik het op en barstte in lachen uit. Sam kwam uit z’n soort shock. ‘Ohw, maar nu ga jij het krijgen.’ Hij stopte z’n handen in de afwas bak en spetterde mij nu ook onder. Het was een soort bakgevecht zoals je die altijd in die romantische films ziet. Alleen gooide wij niet met eten maar met water en zeep, en wij waren geen romantisch stel die het nodig had om zo dichter bij elkaar te komen.

Na een paar minuten was het water zowat op, de vloer nat en vooral Sam’s shirt was doorweekt. Ik was gelukkig nauwelijks geraakt. ‘kom, geef je shirt. Dan stop ik hem in de droger.’ Sam trok al lachend zijn shirt uit en ook ik kwam niet meer bij van het lachen. Dit had ik even nodig op deze avond. Ik liep naar boven met het natte shirt onder mijn arm. Snel propte ik het in de droger. M’n ouders hadden liever niet dat ik de droger gebruikte, maar ik wist anders niet waarom die er stond, en dit was toch een soort van noodgeval.
Toen ik weer beneden kwam zat Sam alweer op de bank. Dit keer halfnaakt, en kijkend naar een comedyserie. Ik was het inmiddels gewend. Sam deed hier altijd alsof ie thuis was, maar dan ook letterlijk. ‘maar wat zei je nou over Mike?’ vroeg ik. ‘ohw, we hadden een soort van ruzie.’ Ik keek hem verbaasd aan. ‘hij was ook in het cafe. Hij wou naar jou toe, durfde niet in verband met je moeder en zo en dus heb ik Lora gebracht. En gezegd dat Mike zich gewoon niet zo moest aanstellen en moest ophouden met een mietje zijn. want het was absoluut niet aantrekkelijk.’ ‘Sam!’ schreeuwde ik half terwijl ik hem op z’n borst sloeg. ‘au, niet zo hard Sis!’ en daar was de Nicknaam weer. altijd Sis of Nathy. Lag eraan in wat voor bui ie was. ‘Hoe zou jij het vinden als Quinn’s moeder zou zeggen dat jij nooit meer welkom was en dat je haar dus anders niet meer mocht zien?’ Hij bleef stil. ‘dat is een hele andere situatie. Ik besloot er verder niet meer op in te gaan. ‘hoe gaat het met Quinnie dan? Vroeg ik terwijl ik een sms verzond.
Nathalie: waar ben je? Xx
Al snel kreeg ik een sms terug.
Mike: in het cafe. maar ik mis je! X
Nathalie: kom hierheen dan? X
Mike: is je moeder er?
Nathalie: Nope, maak je geen zorgen!
Mike: ben onderweg! See you soon! Xx

Ik klapte m’n mobiel dicht. Sam had al die tijd nog niks gezegd. ‘nou?’ ‘goed! denk ik. Ze loopt de hele tijd te bekken met Puckerman.’ Ik hoorde de jaloersheid in z’n stem. Ik sloeg m’n armen om hem heen. ‘het komt allemaal wel goed Sammie!’ zei ik. Even bleven we zo zitten. de stilte werd verroken door het reclameblok dat inmiddels was begonnen op de tv. ‘ik ga kijken of je shirt al droog is.’ Ik stond op. Ik had net z’n shirt uit de droger gehaald toen de deurbel ging. Vanbinnen maakt ik een sprongetje. Mike was er. ‘Wil jij open doen?’ schreeuwde ik naar beneden. Ik hoorde de deur al open gaan. Er werden wat worden gewisseld, maar ik kon niet goed horen wat. Snel liep ik naar beneden. ‘Heey’ zei ik tegen Mike terwijl ik hem een kus gaf. Hij kuste niet terug. Ik gooide Sam z’n shirt. ‘Thanks’ Sam liep de woonkamer weer in. Er hing een erg ongemakkelijke sfeer. ‘wat is er?’ vroeg ik bezorgd? ‘ach, waarom vragen we het niet aan je vriendje Sam.’ en met die woorden liep hij de woonkamer in. Ik keek hem raar na. Wat bedoelde hij allemaal? Snel liep ik achter hem aan. ‘Mike wat bedoel….?’ Ik bleef hangen in m’n woorden. Mike stond tegenover Sam en hij keek niet bepaald vrolijk. Eerder dreigend. Sam had inmiddels z’n shirt aan. ‘Mike, wat bedoel je?’ ik probeerde het nog een keer. ‘nou jullie leken het nogal gezellig te hebben. En Warm’ Mike keek Sam afkeurend aan. Ik snapte er niks van. ‘Huh? Waar heb je het over. Sam was nat geworden van…’ ik kon m’n zin niet afmaken. ‘ja tuurlijk. En dat moet ik geloven.’ Mike draaide zich naar mij. hij keek teleurgesteld leek het wel. Maar waarom? ‘stel je niet zo aan, man. Er is niks tussen nathy en mij’ Bemoeide Sam zich er mee. En wat zei hij nou. Dacht Mike dat er wat was tussen Sam en mij. Mike draaide zich weer naar Sam en voor ik het wist had Sam een vuist in z’n gezicht. Ik wist niet meer wat er gebeurde. ik hoorde Same n Mike ruzie maken. Om mij? ‘Mike, alsjeblieft… Stop!’ ik smeekte hem zowat. ‘je doet hem pijn.’ ‘’ja dat zouden we niet willen voor je vriendje he?’ Mike was nu gestopt met slaan. Maar ook hij zou er morgen een paar blauwe plekken aan over houden. ‘wat? Sam en ik hebben niks. Ik hou…’ ‘weet je wat… ik heb hier genoeg van!’ woest liep hij richting de voordeur. Sam lag nog op de grond. Ik kon niet meer nadenken. Ik rende Mike achterna naar buiten. Het was inmiddels begonnen met regenen. Het maakte me niks meer uit. Ik moest het goed maken. Op blote voeten en in m’n zomerjurkje rende ik het tuinpad op. ‘MIKE!!!!’ ik schreeuwde zo hard ik kon. Hij bleef niet staan. ‘MIKE! Alsjeblieft.’ Ik voelde hoe m’n wangen nat werden. Ik wist niet meer of het van de regen was of van de tranen die nu vrij uit over m’n wangen rolde. Ik was hem aan het verliezen. Ik voelde het. ‘Mike, alsjeblieft, alsjeblieft.’ Ik bleef het maar herhalen steeds zachter. Er kwam amper nog geluid uit m’n keel. Mike stapte in z’n auto. Keek nog één keer uit het raam en reed vervolgens weg. Dit was het. Ik zakte in elkaar op de grond. Huilend. Het maakte me niks uit. Ik was net één van de belangrijkste personen kwijt geraakt. Het maakte me allemaal niks meer uit. Ik weet niet hoe lang ik er heb gezeten. ik voelde 2 armen om heen geslagen worden. Waarschijnlijk van Sam. ik greep z’n shirt vast in een stevige greep en huilde. Het wou maar niet stoppen. Dit kon niet echt gebeurd zijn.