The second chapter, Promising.

Ik kijk hoe mijn moeder de kamer verlaat. Ik weet waarom mijn ouders mij als een heks zien. Toen ik geboren werd, gebeurden er allerlei dingen die ze niet konden verklaren, zoals een groot deel van het vee ging dood en onze grond werd onvruchtbaar. Het rare is dat ze me hebben laten leven als klein kind, misschien hielden ze toch een klein beetje van mij. Ik loop naar Daan en knuffel hem stevig dan laat ik hem weer los, hij kraait vrolijk weer mijn naam. Ik hoor geklop op de deur en mijn moeder komt aangesnelt om hem open te doen. 'Hallo heren,' zegt ze met een vriendelijke toon. 'Hallo mevrouw, uw dochter is vandaag 16 geworden en we zien haar straks graag op de heksenwaag staan,' zegt één van de twee heren. 'Ze zal er zijn, op tijd. Net zoals alle andere dames die worden gewogen vandaag,' zegt mijn moeder. De twee heren draaien zich weer om en lopen weg. Mijn moeder sluit de deur en kijkt me even aan met een kille blik. 'Moeder, waarom heeft u me niet eerder afgemaakt als u toch allang wist dat ik een heks was,' vraag ik haar. Ze loopt op me af en geeft mij een mep in mijn gezicht. 'Spreek niet zulke onzin, ik wil geen bloed van heksen aan mijn handen,' zegt ze dan. 'Heeft u dan nooit van mij gehouden,' vraag ik haar. 'Ja, ik hield van je, totdat ik zeker wist dat je een heks was,' zegt ze. 'Beloof me een ding,' zeg ik. 'Wat dan,' vraagt ze. 'Dat je Daan goed behandeld en hem niet zo behandeld als je bij mij hebt gedaan,' zeg ik met een harde stem. 'Natuurlijk doe ik dat, Daan is niet zo'n misbaksel als jij bent,' zegt ze tegen mij. Ze pakt Daan's handje vast en loopt met hem weg.