Eleven.

“Verdomme, Niall.” vloekte ik zacht toen Harry riep dat hij en Niall even doodleuk eten gingen halen. Om half drie in de middag! Zayn grijnst. Heeft hij me gehoord? Ik schrok op uit mijn gedachten van een hand die in mijn zij porde. “What are you thinking about?” vroeg hij. “Nothing.” zeg ik sneller dan had gemoeten. Hij kijkt me even onderzoekend aan, maar ik kijk snel weg. “Let’s play a game.” stel ik voor. “Allright, what would you like to do?” vraagt hij. Tjaa, wat wilde ik eigenlijk. Singstar zou hij toch van me winnen, en ik kan nou niet bepaald goed tegen mijn verlies. Misschien Just Dance? Zou hij kunnen dansen? “Just Dance?” floept eruit. Hij knikt en installeert de boel, want ik weet toch niet hoe dat werkt en sloop dat ding binnen een paar seconden. Uiteindelijk kiezen we een nummer en schuiven we alles om ons heen aan de kant. Het nummer begint en we doen beide ons best om de moves zo goed mogelijk te doen. ‘Perfect’ en ‘good try’ wordt naar onze hoofden geslingerd. “Bet that I win?” zegt hij met een speelse fonkeling in zijn ogen onder het dansen door. “I don’t think so, poor boy!” antwoord ik als er weer een ‘perfect’ naar mijn hoofd wordt geslingerd. “Challenge accepted!” zegt hij met een opgezette stem. Ik lach en dans. Tot ik uiteindelijk uitgeput op de bank neerplof. Zayn ploft naast me neer. Vol spanning wachten we op de uitslag. “Told yaa!” gil ik vrolijk als blijkt dat ik heb gewonnen. Hij werpt me een zogenaamd kwade blik. “Okay, but I bet that I win if I choose the game...” zegt hij terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebeld. “Challenge accepted!” doe ik hem na. Hij lacht, en pakt singstar uit de la. Gemeen! Denk ik bij mezelf. Toch spring ik vrolijk op om de microfoon aan te nemen. Hij mag het nummer kiezen. “I choose.... A-team!” gilt hij vrolijk. Ik lach om zijn kinderlijke reactie en maak me klaar voor het nummer. Kippenvel loopt over mijn rug als hij inzet. Damn, hij kan echt goed zingen! Dat blijkt ook uit de score. Ik heb toch wel heel wat minder punten dan hem. Hij grijnst. “I was distracted!” verdedig ik mezelf. “By what?” vraagt hij. Ah, daar heeft ie me. Ik kan moeilijk zeggen dat het zijn hazelnoot bruine ogen waren, toch?