029 - I'll have you on my side.

Harry POV
Het is eindelijk uitgekomen. Ik heb een vriendje. Best wel lullig dat ik net weg ben gelopen van hem, maar ja ik moest iets goeds doen voor hem. Ik liep een winkel binnen. Ik zag al meteen een geschikt ‘kado’. Ik pakte een doos chocolade cupcakes en deed hem open. Ja, precies iets voor hem, chocolade cupcakes met marsepeinen worteltjes erop. Ik doe de doos weer dicht en loop ermee naar de kassa. Ik sta ongeduldig heen en weer te wippen. Ik ben eindelijk aan de beurt. Ik schuif de doos op de balie. De caissière noemt het bedrag en ik pak het geld al. Ik neem de doos weer in ontvangst en loop de winkel uit.

Met de doos onder mijn arm doe ik de deur open van ons appartement. Meteen hoor ik gestommel op de trap en zie al meteen dat Louis het is. ‘’Haz!’’ Hij omhelst me. Duizend vlindertjes vliegen omhoog in mijn buik. ‘’Waar was je?’’ Ik doe de deur achter me dicht en sla dan mijn armen om zijn nek heen. ‘’Gewoon ergens heen.’’ Ik druk een kus op zijn neus. Ik heb de doos met de cupcakes nog steeds achter mijn rug. ‘’Wat heb je daar?’’ Een grinnik verlaat mijn mond en ik haal de doos achter mijn rug vandaan. Hij slaakt een opgewonden kreet en knuffelt me bijna plat. ‘’Wortels, geniaal van je Haz!’’ Een blije lach ontsnapt mijn mond dit keer. ‘’Ik heb ook iets voor jou.’’ Hij haalt een leren armbandje uit zijn zak en houdt hem voor mijn neus. Glimmende parels zijn er in gevlochten. ‘’Lou, dat had je niet moeten doen.’’ Tranen druppen langzaam van mijn gezicht. ‘’Haz, heb ik iets verkeerd gedaan?’’ Ik geef hem een waterig glimlachje. ‘’Nee joh gek, dit is gewoon.. mooi.’’ Niet lang daarna voel ik zijn lippen op de mijne. Louis drukt me dichter tegen zich aan en slaat zijn armen om mijn middel. Onze lippen bewegen wat tegen elkaar aan. Ze lijken perfect op elkaar te passen. Even later vraagt hij toestemming om met zijn tong tegen mijn onderlip aan te tikken. Ik doe meteen mijn mond een stukje open en onze tongen spelen gelijk een vurig liefdesspel. Ik verplaats mijn linkerhand naar zijn wang en mijn rechterhand naar zijn haar. Ik woel wat door zijn haar en verbreek dan de zoen. Ik pak het leren armbandje uit zijn hand en doe hem om. Louis kijkt me met een big smile op zijn gezicht aan, waardoor ik hem wel een kus moet geven.
Een halfuur later loop ik met Louis hand in hand naar het ziekenhuis. Een glimlach siert mijn gezicht als ik naar onze verstrengelde handen kijk. We lopen de draaideur in, om vervolgens naar de balie toe te lopen. ‘’Waar ligt Niall … ook alweer?’’ Ik wist zijn achternaam niet eens. Hoe slecht kan ik zijn. ‘’Niall Horan?’’ Vraagt de medewerkster. ‘’Ja.’’ Komt er twijfelend uit. ‘’521.’’ Fijn, helemaal naar boven lopen, maar het is niet zo erg, ik heb Louis aan mijn zij. Ik hoop voor altijd.