9. Mijn nieuwe afdeling

'Zoey Rodi', riep professor Anderling. Ik voelde mijn maag samentrekken, ik was nog niet klaar! Ik voelde dat Dylan me een klein duwtje gaf. Ik wist dat hij gelijk had en ik deed een stap naar voren, en nog één, en nog één, tot ik voor de kruk stond. Ik ging zitten en professor Anderling zette de Sorteerhoed op mijn hoofd, die meteen over mijn ogen viel. Hij was te groot en ergens was het een opluchting. Ik kon de zaal niet meer zien, geen starende oudere klassers. Ik hoorde de Sorteerhoed tegen me praten: 'Ah, moedig, voor Griffoendor, maar ook slim voor Ravenklauw. Ook aardig, voor Huffelpuf en je bent ook sluw, dus ook goed voor Zwadderich. Je bezit alle eigenschappen voor alle afdelingen, maar één eigenschap springt eruit, dus het wordt...' Hij stopte even. Zeg het nou, klotehoed! 'Dat hoorde ik', fluisterde hij. 'Dat bevestigd je eigenschap nog meer, dus het wordt GRIFFOENDOR.' Dat laatste woord schreeuwde hij door de hele zaal. Het eerste wat ik toen dacht: Moedig, ik? Ja, dag! De hoed werd van mijn hoofd gehaald en ik dacht aan wat mijn moeder me gegeven had: de mantel, met de kleuren van Griffoendor, goud en rood. Ik keek de zaal rond, tot ik de tafel vond waaraan de leerlingen goud en rood droegen. Ik glimlachte. Professor Andeling wees naar de tafel van Griffoendor, maar ik was al weg. Ik ging vlug zitten achter een leeg bord. Ik was even afgeleid door de gouden borden en bekers en dezelfde kleuren bestek, maar toen... 'Dylan Rosefielt', zei professor Anderling. Dylan stapte, net zo nerveus als ik naar voren. Hij ging zitten, de hoed werd opgezet en ik zag dat de hoed, met een gleuf als mond, tegen hem praatte. Please, Griffoendor, please Griffoendor, dacht ik. Na een paar seconden schreeuwde de hoed: 'GRIFFOENDOR!' Yes! Professor Anderling haalde de hoed van zijn hoofd, Dylan stond op en rende naar me toe. Hij ging naast me zitten. 'Ik zit dus bij jou in de afdeling', zei hij. De oudere leerlingen schudden onze handen even en toen de hele stoet eersteklassers verdeeld waren, haalde professor Anderling haar toverstok weer tevoorschijn, toverde de hoed en kruk weg en liep naar de tafel met leraren, om op haar plek naast de grootste stoel te gaan zitten.

De oude man op de grootste stoel stond op en klapte in zijn handen om de aandacht te krijgen. Iedereen keek naar hem. 'Oude leerlingen en nieuwe leerlingen, welkom op Zweinstein', zei hij. 'Ik ben, voor de nieuwe leerlingen, professor Perkamentus, schoolhoofd van Zweinstein. Er zijn een paar regels, die ik de nieuwe leerlingen wil vertellen en de oude leerlingen nog een keer duidelijk wil maken.' Er kwam gegniffel van een paar tafels. 'Het Verboden Bos is, zoals de naam al zegt, verboden, tenzij je toestemming hebt van één van de leraren of van de concierge. Lessen beginnen om negen uur en alle lessen duren een uur. Om twaalf uur heb je een uur tijd om te lunchen en dan heb je weer les van één uur tot drie uur. Ontbijt duurt van zeven tot negen uur, lunch van twaalf tot één uur en voor het diner moet je hier zijn om zes uur, tot zeven uur, maar je kan tot half acht eten. Om negen uur 's avonds worden de deuren van het kasteel gesloten en om tien uur moet iedereen in de slaapzaal zijn. Als je je na negenen nog buiten en na tienen nog buiten je slaapzaal bevindt, krijg je strafwerk.' Professor Perkamentus spreidde toen zijn armen, alsof hij de hele zaal wilde omhelzen en zei: 'Smakelijk eten.' Ik keek naar de tafel. Op de tafel verscheen ineens allemaal schalen met het heerlijkste eten en kannen met het lekkerste drinken. Alle oude leerlingen pakten meteen, maar alle nieuwe leerlingen moesten eerst even nadenken en rondkijken voordat ze doorhadden dat je mocht beginnen. Dylan en ik keken elkaar even aan, haalden toen onze schouders op en begonnen toen met eten pakken en drinken inschenken.