OO6.

Primrose


Het enige wat je kon horen waren Effie's hakken tinkent tegen het vinyl , iedereen was stil.'Kijken jullie eens , dit is jullie appartement voor de aankomende dagen! En omdat jullie district 12 zijn hebben jullie de penthouse , ik een Peeta keken elkaar aan en keken toen gelijk naar de bank vol kussens die er stond , we renden er allebei op af en we begonnen elkaar voor de lol te slaan met kussens.'Heee stoppen jullie eens kleuters!'Zei Haymitch geërgerd , die naar de keuken liep , om waarschijnlijk een fles drank te halen. Ik en Peeta gingen net op de bank zitten , toen er op de deur werd geklopt.'Ah , eindelijk dat is vast het eten.'Zegt Effie Terwijl een Avox de deur open doet. De geur die de kamer binnekomt is heerlijk , iedereen gaat aan tafel zitten en begint te eten , veel tijd is er niet want Pearl roept me al na 5 minuten , want ik moet me klaar gaan maken voor de Parade , Peeta word ook geroepen en Haymitch en Effie blijven alleen achter.


Pearl geeft me onverwacht een knuffel , en ze loopt naar de kast en pakt een zwarte jurk , als je gewoon keek leek de jurk een saa zwart gewaad , maar zodra je de jurk maar even bewoog , begon hij te glimmen.'Het is een brandend steenkooltje.'Zei Pearl , en ik zag dat ze trots was op haar creatie , wat ik volkomen snapte , deze jurk was prachtig! Ik trok de jurk aan en mijn make-up werd gedaan , gouden oogschaduw , paarse lippen , het was prachtig! Toen ik klaar was , liepen we naar de lift die ons ver naar beneden bracht , toen ik uitstapte zag ik Peeta al bij de paarden staan , hij aaide ze en maakte een praatje met Haymitch , pas toen vielen mijn ogen op de andere tributen , sterk , groot en moordlustig , behalve één meisje , ik had al van haar gehoord , volgens mij heette ze Rue. Ze had een licht groene blouse aan met daar over een wit jurkje en een bladeren krans was in haar haren gevlochten. Er werd gezegt dat we klaar moesten gaan staan in de wagens. Ik hoorde de aankondiging en voordat ik het wist trokken de paarden onze wagen vooruit. Ik stond helemaal stil , ik was overdonderd van de menigte die aan het juichen was , langzaam ging mijn hand omhoog en begon te zwaaien , maar stiekem was ik niet vrolijk , nee, ik klemde mijn hand stevig om het ijzer van de wagen.