(11) Time of Darkness...

'Sorry, ik wou je niet wakker maken.' mompelde Tom in mijn oor. Blijkbaar was ik toch in slaap gevallen. 'maak me over een uurtje of zo maar weer wakker.' zei Georg geeuwend. Tom knikte. Sarah lag in de zetel te slapen, nu was ik het die in zijn armen lag. Het voelde...vertrouwd en verkeerd op hetzelfde moment. Sarah was gek van Tom, eerst dacht ik dat het kwam omdat hij haar idool was maar nu was ik daar niet meer zeker van... ze was echt van hem gaan houden sinds we hier woonden. 'Goed dat hij slaapt, ik werd op de duur irritant van zijn gezang.' zei Tom met een glimlach. Ik reageerde niet echt. Georg en Bill lagen samen in een zetel, Sarah lag naast ons. met zijn vrije hand wreef Tom het haar uit haar gezicht. Ik denk dat hij van haar hield, als dat van zijn manier van doen te zien was tenminste. 'Zou ik Bill wakker maken, om hem te irriteren?' vroeg Tom met een klein lachje. Ik keek hem aan. 'oké, dan niet.' mompelde hij, maar ergens was hij wel blij. het verbaasde me dat Tom perfect wist wat ik dacht, alleen maar door naar mijn ogen te kijken. Andere middelen van communicatie had ik voor het moment niet. 'Honger?' vroeg hij. Ik keek hem aan. 'Echt niet? Mij best. Ik eigenlijk wel. Moet ik Bill wakker maken, of kan ik je heel even alleen zetten?' vroeg hij. Ik kon het alleen aan. 'Neh, en dan tegenkomen dat 1 van hen wakker wordt, dan ben ik weer de onverantwoordelijke.' zei Tom. 'Bill, wakker worden.' zei Tom. Bill reageerde niet. 'Iemand is met je Make-up gaan lopen.' Bill keek vertwijfeld op. Tom schudde zijn hoofd lachend en wees naar mij, Bill knikte en opende zijn armen. Zonder enig probleem hief Tom me op en legde me in Bills armen. Hij glimlachte licht. 'Oeh, eindelijk reactie in je oogjes.' zei hij enthousiast. Ik rolde met mijn ogen. Hij was precies een mama waarvan het kindje net de eerste stapjes had gezet. Eigenlijk was het wel een goeie vergelijking.