(11) Time of Darkness...

'Shock.' mompelde de nieuwe stem. De dokter. Hij had me onderzocht, vragen gesteld waarop ik niet had geantwoord. Mijn ogen hadden zich weggedraaid toen hij er met een licht in scheen, maar meer had hij er niet uit gekregen. Daarmee wist hij echter genoeg. 'Is ze ergens van geschrokken? Gedumpt door haar vriendje? Een familielid dat ziek is gevallen, een ongeluk?' De dokter somde een paar dingen op. 'Het moet iets geweest zijn dat haar diep geraakt heeft, kijk maar naar haar ogen. Zo rood, dat is niet van even. Ik denk dat ze hier op zijn minst uren moet hebben liggen wenen. ze is vrij zwak, probeer haar iets te doen eten, maar niet te veel in eens. En laat haar nuchter worden.' gaf hij als advies. Bill hield me in zijn armen terwijl Georg afrekende met de dokter. mijn ogen bewogen nu weer, Tom zat in de zetel, keek ons aan met Sarah op zijn schoot. ze was moe, ze was tegen zijn schouder in slaap gevallen. Af en toe wreef hij het haar uit haar ogen. Ik wist niet wat ervan te denken, ik kenden zijn reputatie met vrouwen, daarom vertrouwde ik het niet helemaal. Georg kwam gehurkt voor me zitten. 'Gustav is naar huis, hij heeft morgen een belangrijke afspraak.' zei Georg tegen Bill. Ik voelde dat hij knikte. Georg Zette zich in de zetel, naast mij. Tom en Sarah lagen al gauw in slaap. 'Slaap jij ook maar, ik blijf wel wakker bij haar. Als ik te moe wordt, maak ik jou of Tom wel wakker.' mompelde Georg. Zonder enig probleem haalde hij me uit Bill's armen en legde me op zijn schoot. Heel zachtjes, alsof ik een porseleinen popje was. Mijn hoofd lag tegen zijn schouder, en Bill sliep snel, dan pas deed Georg iets. Hij hield me een beetje van me af en keek naar mijn gezicht. 'Waarom ben je alleen gegaan? Je had kunnen zeggen wat je ging doen.' zei hij zacht. Ik keek naar beneden. hij bracht zijn hoofd wat lager. 'Het had anders kunnen lopen dan.' mompelde hij. Ik keek weer weg, een traantje welde op in mijn ooghoek. 'Sorry.' hij legde mijn hoofd weer tegen zijn schouder en mompelde iets. 'Vind je het erg als ik een beetje neurie? Ik zou niet graag in slaap vallen nu.' zei hij, en o een of andere reden slaagde ik erin mijn mondhoek een beetje op te tillen. Georg glimlachte en zong fluisterend een liedje in mijn oor...