(11) Time of Darkness...

Ik hoorde een auto oprijden. Was het al zo laat? Lag ik hier echt al zo lang? Ik had nog niet eens gegeten, noch 's middags, noch 's avonds... de honger had ik weggespoeld. Meer gelach, autodeuren die slaan, de voordeur die opengaat.. 'stil.. Misschien Slaapt Zora al.' Heel stil bezig, Bill, ik hoor je tot hier. Ik vraag me af hoe ik eruit zie, als een wrak waarschijnlijk. De deur van de woonkamer gaat open. 'Wow, ze heeft de rolluiken naar beneden gedaan.' zei Tom verbaast. ik hoor gelach, een diepere stem, Georg. Sarah giechelt, dus zij is ook dronken. Jojo drentelt achter hun aan, zijn voetstappen herken ik. 'Zou ze al slapen?' vroeg Bill zacht. bonk. Hij stoot tegen de tafelpoot. Krak. Shit, da's waar ook. toen ik thuiskwam heb ik in een boze vlaag alles van de tafel gegooid.. voor ik nog begon te wenen. 'Ik voel iets onder mijn voeten, is dat glas?' vroeg Bill. 'Het zou helpen als iemand het licht aanstak.' zei Georg. 'Hmm.' weer gegiechel van Sarah. 'Weet iemand toevallig WAAR de lichtknop is?' vroeg Jojo. 'jij bent het laatst binnengekomen. In jouw buurt dus.' Weer geschuifel. Zouden ze schrikken als ze me hier zagen liggen, uitgeteld op de zetel, mijn hand over de rand, open omdat ik de kracht bijna niet meer had om de lege fles alcohol vast te houden. Misschien dachten ze dat ik mezelf dood gedronken had, of iets anders. Misschien dachten ze gewoon dat ik sliep. Hoewel..met de ravage die ik hier had aangericht.. die kans was eerder klein. Het licht knipte aan, ik knipperde niet met mijn ogen. Ik kon hen niet zien, de rand van de zetel was te hoog, ik staarde naar het plafond. 'Hetgeen dat op de tafel lag, ligt nu op de grond.' constateerde Bill. 'En diegene die het aangericht heeft ligt in haar bed?' probeerde Tom. Iemand gilde, een meisje; Sarah. 'Zora!' riep ze luid. Ik gaf geen krimp. Voetstappen, glas dat verschoven werd. De glazen fles schoof over de grond, iemand had ertegen getrapt. Georgs gezicht verscheen in mijn gezichtsveld. Hij leek heel erg geschrokken. ik wou glimlachen, zeggen dat hij gewoon moest gaan slapen en zich van mij niets moest aantrekken, maar ik kon het niet. Ik kon niet eens knipperen met mijn ogen. 'Bel de dokter!' riep Georg uit. Ik hoorde Tom meteen iets mompelen, en weglopen terwijl hij iemand begroete. Bill zat naast me. 'Zora?' vroeg hij zacht.