(11) Time of Darkness...

Darkness... op sommige momenten zou ik weglopen van het donker, maar nu zwom ik erin. Gelukkig dat het er was. Ik had het nodig nu. Ik vond het ..verfrissend om in het donker te zijn, ook al had het me even genomen om te vinden hoe je de verduistering in de woonkamer naar beneden kreeg...Domme technologie, ik snapte er niets van. ik greep naar de fles drank naast me, ik had water kunnen nemen, ja, het zou gezonder geweest zijn, en ja, ik weet echt wel dat alcohol de pijn alleen maar verdoofd, dat het harder terug komt achteraf.. maar ik had het gewoon even nodig. ik voelde, oeps..twee flessen dus, nu kon ik beginnen aan het water... ik wou lachen met mezelf, met mijn Naïviteit. ik kon het niet meer.. huilen ging ook niet.. mijn ogen brandden nu al... het deed pijn. Misschien is er maar een bepaalde hoeveelheid die je mag wenen per zo veel tijd.. misschien heb ik die al overschreden. Ik denk dat ik al honger heb gehad, maar ik heb geen zin om de zetel te verlaten, ik lig hier goed. Ik verbaasde mezelf er eerst over... in de woonkamer hangen van die sterretjes die het licht opslaan en dat in het donker weer afgeven... ik vond het irritant, maar het donker heeft de kleine lichtjes ondertussen al verslagen. Zij zijn ook hun licht kwijt. ik wou dat ik mijn naïef zijn kon kwijt spelen. Dan zou ik misschien niet verbaast geweest zijn. Als iemand er alles aan doet zodat je hen niet kan vinden, dan zijn ze niet blij om je te zien als je plots aan de deur staat. Dan schrikken ze, dan doen ze moeite om niet te gillen. Dan sturen ze je weg, maar ze blijven zo vriendelijk mogelijk. "Sorry, ik kan je niet helpen." Tuurlijk... "Alsjeblieft, laat mij en mijn gezin met rust." "Dat zijn dingen uit het verleden...dat moet men laten rusten..." Sorry, maar dat is mijn verleden ook..en ik kan het niet laten rusten.

Nog steeds gezocht; een vriendin voor Jojo... zo erg is hij toch niet.. het is gewoon omdat ik geen inspiratie heb voor nieuwe personen..