Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 2
Dan komen ze allemaal tegenover me staan en ik zie dat ze allemaal tranen in hun ogen hebben.
‘You look beautiful, Linn,’ zegt Amy.
‘Aw, thank you. You to. All of you,’ zeg ik. Opeens valt Zoë me om mijn hals, huilend als een klein kind. Ik sla mijn armen om haar heen en troost haar. Maar dan komt Amy, Lydia, Rachel, en ook de rest van mijn vriendinnen en vrienden me om mijn hals vallen. Sem weet zich er ook nog tussen te proppen. Ik kijk rond met mijn betraande ogen en zie dat iedereen huilt. Na een tijdje laten ze één voor één los, pakken allemaal hun cadeautje, zetten mij in het midden van de bank neer en zelf verspreiden ze zichzelf over de rest van de banken. Sem komt naast me zitten en slaat zijn arm om me heen.
‘We have some presents for you, Linn,’ zegt Rachel. And tonight, at twelve o’clock, we have a big surprise for you. But first this.’ Ze komt naar me toe en legt haar cadeautje op mijn schoot.
‘Aw, thank you, Rachel,’ zeg ik. Rachel bukt, knuffelt me, en gaat dan weer zitten op haar plek. Ze laat haar hoofd op Sofia’s schouder vallen.
Ik til het cadeautje op en schud er voorzichtig mee.
‘Be careful! It’s fragile!’ waarschuwt Rachel mij. Ik stop meteen met schudden en maak het open. Het is een pakketje van glaasjes met lekkere geurtjes, waar je stukjes in kunt steken die de geur verspreiden. De glaasjes staan op een dienblaadje en tussen de glaasjes liggen slingertjes papier.
‘Thank you, Rachel! Nice present!’ zeg ik dankbaar.
De rest van de cadeautjes waren ook heel leuk. Zelfs mijn vrienden waren erin geslaagd een echt leuk en gepast cadeautje voor me te kopen. Ik kijk op mijn horloge. Het is al kwart voor 8.
‘Would you come with me?’ vraag ik. ‘I want to go to the beach, to look to the setting sun,’ zeg ik.
Iedereen staat op en volgt me. Zwijgend lopen we langs het zwembad. Iemand bukt en haalt zijn hand door het koude water. 2 anderen volgen haar voorbeeld. Ik strek mijn voet uit en dompel hem onder, ga op mijn natte voet staan en laat de andere zakken. Heerlijk.
We lopen door de open tuindeur recht het strand op en zien de rode zon boven de zee hangen. Ik loop door tot het zand onder mijn voeten nat wordt en stop. Al mijn vriendinnen en vrienden komen op een rij staan en slaan hun armen om elkaar heen. Aan mijn rechterkant staat Sem, aan de linkerkant Amy.
‘I hope you’ll be happy, Linn, whit us or without us,’ zegt Amy, en laat haar hoofd op mijn schouder vallen. Ik streel met mijn linkerhand door haar haar en fluister dat ik van haar hou. De zon gaat heel langzaam naar beneden. Ik wurm me tussen Amy en Sem weg, ren naar de schuur en pak er een groot doek uit. Op het droge zand spreidt ik het uit en roep ze om erop te komen zitten. Ik ga in het midden zitten en laat iedereen om me heen neerstrijken.
‘Girls, boys, you know that I’ll never forget you. I will love you forever, and ever, and ever, and ever. You guys are so special for me, and that you will always stay. When it could, I’ll come to here to see you,’ zeg ik. De tranen stromen over mijn wangen en ik kwam bijna niet meer uit mijn woorden. Ik kijk rond. Iedereen huilt, fluistert dingen als ‘I love you to’ en ‘You will always stay in my heart’ en komt dichterbij me zitten. We zitten als een grote klomp vrienden en vriendinnen. Iedereen leunt op elkaar, huilt, en kijkt naar de ondergaande zon. Hij is nog nooit zo mooi geweest als nu. Mooi roodoranje met een prachtige weerspiegeling in het zoute water van de koude Noordzee. Opeens beginnen de jongens en een paar meiden zich uit te kleden. Ze hebben hun bikini’s en zwembroeken al onder hun kleding aan en trekken mij overeind. Gelukkig was ik wel zo slim geweest om daaraan te denken. Ik laat me omhoog trekken en kleedt me uit. Aan mijn linkerhand heb ik de hand van Sofia beet, en de andere van Demi. Alle meiden begonnen te gillen en de jongens schreeuwen mee. We rennen naar de zee toe, rechtstreeks het ijskoude water in, maar het kan ons niks schelen. We rennen door tot het water aan onze schouders staat, en zien de ondergaande zon als nooit tevoren. Iedereen komt weer op een kluitje om me heen staan en huilt hardop. Ik huil mee, het hardst van allemaal. Ik til mijn armen op en laat ze weer vallen, tussen de klomp vrienden en vriendinnen. Dit was het mooiste moment van de laatste paar dagen. Sem stond al achter me en slaat zijn armen om mijn middel. Ik laat mijn hoofd naar achter vallen en hij kuste mijn haren. We kijken allemaal zwijgend en huilend naar de zon die langzaam achter de zee verdwijnt. Nog maar een klein stukje. Dat was het. Dat was het, de laatste zonsondergang in Schotland. Het water begint koud te worden en ik draai me om. De rest van de groep volgt me. Zwijgend lopen we naar het doek, pakken onze kleren op en lopen naar binnen. Bij het zwembad gaat iedereen op een stoel of op de rand van het bad zitten. Ik loop naar de badkamer, haal voor iedereen een handdoek, loop weer naar beneden en deel ze huilend uit. Als iedereen aangekleed is gaan we naar binnen en laten we ons op de banken zakken. We praten, maken lol, huilen, fantaseren over vakanties dat we elkaar weer zien en na een paar uur vallen we in slaap. Ik droom over de afgelopen jaren, over alle lol die ik heb gehad met al mijn vrienden en vriendinnen.