The first chapter.

Ik open langzaam mijn ogen en weet meteen welke dag het is. Het is vandaag mijn verjaardag en vandaag word ik 16. Ik klim langzaam uit mijn bed en als ik mijn kleren aan heb loop ik door de deur naar ons kleine eetkamertje. Mijn moeder probeert mijn broertje pap te geven, maar hij weigert zodra hij mij ziet. 'Geef jij hem maar eten,' snauwt mijn moeder naar mij. Mijn ouders denken dat ik mijn broertje heb betoverd, hij luisterd namelijk alleen naar mij. Ik pak het houten kommetje over en de lepel die ze vastheeft. 'Daantje, je moet eten,' zeg ik met een lieve lach tegen hem. Hij gehoorzaamd, zoals altijd. 'Vandaag krijgen we eindelijk zekerheid over wat je bent,' zegt mijn moeder met een vals gezicht. Ik negeer het en concentreer mij op mijn broertje. Hij is 3 jaar oud en kan alleen mijn naam zeggen. 'Lolelei,' kraamt hij vrolijk. Nouja, mijn naam, tot zover hij komt dan. 'Wie let er op Daan, als ik word gewogen,' vraag ik dan. 'We nemen hem mee, dan zal hij misschien inzien wat voor een hels kind jij bent,' zegt mijn moeder. 'Daan is 3, denk je nou werkelijk dat hij er iets van zal snappen,' vraag ik. 'Dan leggen je vader en ik het hem later gewoon een keertje uit,' zegt mijn moeder, terwijl ze het houtenkommetje uit mijn handen grist met de lepel. Ik haal mijn schouders op. 'Wat wil je nou werkelijk, dat je dochter op de brandstapel beland,' vraag ik met een sprankje hoop op een aardig antwoord, zoiets als nee, lieverd natuurlijk niet. 'Ja, het liefst wel. Het enige wat je hier doet is alles beheksen,' zegt ze met een ijskoude stem.