027 - You did nothing

Liam POV
‘’Maar ik heb je wel gered. Ik heb je opgevangen toen je flauwviel. Een echte pester zou dat nooit doen. ‘’ Ik probeer op te staan om vervolgens naar de tv toe te lopen en hem uit te zetten. Ik wil net mijn bed weer induiken als ik een harde klop hoor. De deur word opengegooid en ik weet al meteen wie het is. Mijn vader. Hij is me op komen zoeken. Mijn vader is helemaal rood van woede. Hij haalt uit. Raak. Een pijnscheut trekt door mijn wang. Ik knipper met mijn ogen en zie Niall verschrikt kijken. Nog een uithaal. Weer raak. Zwarte vlekken verschijnen voor mijn ogen. En Niall doet helemaal niks.

Ik word wakker en er schiet meteen pijn door mijn lichaam. Ik probeer mijn ogen te openen maar ik word verblind door het tl-licht. Ik knijp mijn ogen even stijf dicht en open ze daarna. Meteen verschijnt Niall in mijn gezichtsveld. Ik grom en draai me rug naar hem toe. ‘’Waarom heb je niks gedaan.’’ Geen antwoord. Ik voel me verschrikkelijk. Zometeen gaat Niall volgends mij weg en dan lig ik hier helemaal alleen. Ik zucht en zak weer terug in slaap.