3.4

" KOM TY ! " Riep Mallory hard door de stallen, waardoor er een paarden van haar luidde stem schrokken. " Oeps. " Zei ze blozend. Ik gaf haar een klap op haar schouder en liep vervolgens met haar de stal uit, richting de bak. " Ga er maar opzitten. " Zei ze tegen Ty, terwijl Ty nerveus naast het paard stond. Blijkbaar vond hij dit niet zo leuk. Ik grinnikte om mijn gedachten en ging op het hek zitten. Toen ik over het erf rond keek, zag ik de jongens staan. Ze keken naar mij, maar ik wendde gelijk mijn hoofd van hen weg. Zuchtend keek ik naar Ty, die als een bang muisje op een paard zat. Mallory ging naast mij zitten en gaf hem bepaalde aanwijzingen. " Geef zachtje schopjes met je benen Ty, dan gaat ie wat sneller. " Hij deed dat, en schrok ervan toen het paard van stap naar draf ging. Ik schudde lachend mijn hoofd en zag hem stuiterend op het paard zitten. " Staan en zitten. " Mompelde Mallory naar hem. Ik schudde lachend mijn hoofd en klom van het hek af, om vervolgens een paar klusjes te gaan doen. " Amy ! " Riep Louis. Ik keek naar hem en zag dat hij naar mij toe rende. " Ik ehm, sorry van laatst. " Ik keek hem aan en zag in zijn ogen dat hij het meende. " Maakt niet uit, gebeurt wel vaker. " Zei ik tegen hem. " Ik moet mij ook nog verontschuldigen tegenover Liam.. " Mompelde ik zachtjes. " Hoezo ? " Vroeg Louis, blijkbaar had Liam het niet aan hen verteld. " Nevermind. " Mompelde ik, waarna ik gelijk wegliep richting de stallen om naar Lou haar kantoor te gaan. " Amy, hield mam dit eigenlijk bij ? " Vroeg ze gelijk, toen ik haar kantoor, nou ja eigenlijk mijn moeders oude kantoor, maar dat was het niet meer, instapte. " Nee, ze betaalde soms rekeningen, meer niet. Hoezo dan ? " Zuchtend keek ze me aan en ik ging naast haar staan. Allerlei papieren lagen verspreid over het bureau en er leek geen einde aan te komen. " Ik heb hier rekeningen van jaren geleden, niks betaal gewoon niks ! " Bij het laatste wat ze zei, verhoogde ze haar stem. Zuchtend plofte ze in haar stoel en zette haar hoofd liet ze hangen naar beneden. " Lou kom op, je kan het wel. " Mompelde ik tegen haar en wreef over haar schouders. Rustig masseerde ik die en merkte dat ze rustiger werd. " Ik kan het gewoon niet geloven, zoveel rekeningen die niet betaal zijn, gewoon niet. En wij kunnen het niet betalen, want we hebben het geld er niet voor. " Mompelde ze en gooide een paar papieren aan de kant. " Je kan het wel. " Mompelde ik als laatste waarna ik weg liep. Zuchtend pakte ik verschillende emmers en deed er wat voer in voor de paarden. Alle emmers waren verspreid over de stallen, waarna ik gelijk terug liep naar het huis. Toen ik de deur achter me sloot zag ik Liam alleen in de keuken zitten, met zijn handen in zijn haar. Ik deed mijn schoenen en jas uit en liep naar hem toe. " Het spijt me.. " Mompelde ik zachtjes en ging naast hem zitten, terwijl ik hem aan bleef kijken. Ik had echt spijt van wat ik had gedaan.. Ik kan nooit normaal doen.. Dacht ik in mezelf.. Er leek geen beweging in hem te komen. " Ik.. Het spijt me Liam, ik moet gewoon wennen aan dat jullie hier zijn na alles wat er gebeurt is, en dat jullie willen helpen en met Ty en .. " Ik ratelde van alles. Liam hief zijn hoofd op en keek naar mij. Hij trok me in zijn armen waarna ik zachtjes begon te snikken. " Ik moet ook altijd huilen. " Zei ik zachtjes, maar lachte er toch om. " Maakt niet uit Amy, je komt er wel uit en wij helpen jou. " Doelend op wat er de afgelopen tijd was gebeurd.. Ik knikte en liet hem los, waarna ik wat drinken voor ons beide pakte. " Het spijt me dat ik tegen je schreeuwde.. " Mompelde ik zachtjes tegen hem, toen ik de bekers met wat drinken erin op tafel had gezet. " Maakt niet uit, iedereen heeft zijn momenten. " Zei hij, terwijl hij me aan keek. Ik glimlachte naar hem en nam een slok van mijn drinken.