De Ontdekking van een nieuwe wereld.

“Lekker gereden?” Ik knik en veeg mijn natte haar uit m’n gezicht. Na het rijden was ik gaan douchen. Maar nog steeds waren mijn gedachten in de war. Een jongen, ik heb nooit geweten dat ze bestaan hebben. Hoe ze eruit zien, wat nou precies het verschil is. “Wat is tijd mam?” Ze keek me verbaast aan. “Wat stel je rare vragen vandaag.” Ik haalde mijn schouders op en keek weg. “Wat is het nou?” “Hoe bedoel je? Je weet toch wat tijd is. Als je een taart in de oven doet moet je de kook wekker op tien minuten zetten. Die tien minuten dat is tijd.” Ik knikte even, dat begreep ik wel. Maar wat bedoelde Harry dan met ‘om dezelfde tijd’ hoe wist ik nou wanneer het om dezelfde tijd is? “En als ik nou morgen om dezelfde tijd naar bed wil als vandaag? Hoe weet ik dat dan?” Mijn moeder zuchtte. “Wat maakt het nou uit op welke tijd je naar bed gaat?” Ik besloot er maar niet over verder te gaan. “Slaap lekker.” Ik drukte een kus op haar wang en liep naar boven. Maar ik kon niet in slaap komen.
Op een gegeven moment hoorde ik harde stemmen beneden: “Je moet het haar toch een keer zeggen!” “Alsof ze daar gelukkiger van word!” riep mijn moeder tegen Eva. Toen weer wat zachtjes gepraat.
Wat moest ze mij toch een keer zeggen? Of ging het niet over mij? Mijn gedachten gingen weer naar die grijze straat en andere huizen die ik door het wc raampje had gezien, daar heeft mijn moeder nooit wat over verteld. Ik heb ook eigenlijk nooit na gedacht wat er na onze tuin is? Nouja na onze tuin is het bos. En dan de wei van Ilse en dan haar huis. Ik zuchtte en draaide me nog een keer om. Ik haalde Harry voor me in gedachte. Haar, nee ik bedoel zijn bruine krullen en zijn groene felle ogen. Ik zuchtte weer. Wat was alles verwarrend. Ik hoorde mijn moeders naar bed gaan. Nog steeds sliep ik niet. Dus stond ik maar op en liep naar het raam. Ik keek uit over onze tuin, wei en het begin van het bos. Wat bedoelde Harry eigenlijk dat het verboden toegang was? Misschien waren er nog meer mensen, meisjes of van die rare jongens. Buiten het bos. Ik ging weer op bed liggen, maar slapen kon ik nog steeds niet.
Na een hele tijd besloot ik in de keuken wat te gaan drinken. Ik liep langs de studeerkamer van Eva. De vriendin van mijn moeder. Ik mocht er nooit komen van mama. Ik hield mijn adem even in en luisterde aandachtig. Ik hoorde zachtjes gesnurk, verder is het dood stil. Voorzichtig voelde ik aan de deur. Op slot.