06 # Investigation Friends

In een reflex klap ik het boek dicht en kijk ik op in een paar bruine ogen.
'Laat jij mensen altijd zo schrikken?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen en een dikke ondertoon van irritatie in mijn stem.
'Ik zou je niet hebben laten schrikken, als je niet bezig was met iets stiekems', zegt hij.
Ik kijk hem in de ogen en knik dan langzaam.
'Goed punt', zeg ik en ik geef hem een knikje naar de stoel tegenover me. Hij gaat op de stoel zitten en houdt vragend zijn hand op.
'Echt niet', zeg ik, terwijl ik snel het boek dichter bij mezelf neerleg.
Zijn mondhoeken krullen omhoog.
'Het was te proberen', zegt hij schouderophalend, 'Dus je bent nieuw?'
'Mary', beantwoord ik maar meteen zijn volgende vraag. Hij schudt mijn uitgestoken hand en stelt zichzelf voor als Jeremy.
'En wat brengt jou naar Mystic Falls?' Er verschijnt een nieuwsgierige twinkeling in zijn ogen.
'Runaway. Ik belandde hier en vond het wel... interessant', hou ik het lekker vaag. Hij knikt langzaam en houdt dan zijn hoofd ietsje schuin. Alsof hij probeert te doorgronden of ik betrouwbaar ben of niet.
'En met interessant bedoel je precies?'
De spanning die tussen ons is ontstaan voelt benauwd, maar iets verteld me dat hij er net zo overdenkt als mij.
'Volgens mij is dit een afgelegen stadje met geheimen', speel ik openkaart. Zoals verwacht zie ik in zijn ogen herkenning verschijnen.
'Weet jij meer?' vraag ik. Hij schudt zijn hoofd, maar aan zijn gezichtsuitdrukking kan ik aflezen dat hij wel wat mensen weet die een geheim zouden kunnen hebben.
'We kunnen samenwerken', stel ik voorzichtig voor.
'Hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen?'
'Hoe weet ik dat ik jou kan vertrouwen?' kaats ik de bal terug.
'Fair enough. Laten we elkaar eerst beter leren kennen', zegt hij. De blik in zijn ogen is moeilijk te plaatsen, maar zijn lichaamstaal is open, waardoor ik kan afleiden dat hij te vertrouwen is. Ik bijt even op mijn lip, maar kan het dan niet voor me houden.
'Iets zegt me, dat je denkt dat de mensen die dicht om je heen staan, wel weten wat er aan de hand is.'
Zijn kaken slaan op elkaar en zijn ogen krijgen een verbaasde blik.
'Wie ben jij?' vraagt hij.
Ik sta op en klem het boek tussen mijn vingers.
'Mary', antwoord ik, terwijl ik met een zelfvoldane glimlach het café uitloop. Jeremy heeft me zonet genoeg informatie voor een mooi begin gegeven...