(10) Noooo!!!

2 Dagen later
'Geef toe, het is toch ...spannend?' zei Sarah glimlachtend terwijl ik de zakken naar binnen droeg. ik haalde mijn schouders op. Sarah en ik konden al zelfstandig naar de winkel gaan, Bill zei lachend dat we al zo snel groot werden. Even voor de duidelijkheid; ik heb twee dagen geleden, -toen ik terugkwam van mijn "wandeling"- gezegd aan Alle jongens -georg in het bijzonder,- dat ik geen klein kind was, dat ik voor mezelf kon zorgen..dat ik mijn verleden achter me wilde laten.. maar het was natuurlijk dat eerste dat ze vooral gehoord hadden. 'Bill, je kindjes zijn thuis!' riep Tom toen hij me zag. Ik stak mijn tong naar hem uit. Kon hij nu nooit eens volwassen doen? 'Kindjes!' riep Bill enthousiast uit. Sarah en ik doken onder zijn open gespreide armen door naar de keuken om de laatste restjes in de frigo te deponeren. 'Wat is er spannend?' vroeg ik aan Sarah, we waren bezig geweest over ... mijn biologische moeder. Zij had er geen probleem mee om er over bezig te zijn als Bill er niet lastig om deed. 'Je moeder is Duitse. Misschien heb je hier wel een knappe broer rondlopen of zo..' Verbeeldde ik het me, of keek ze naar Tom. Bill grijnsde. 'Ja, misschien ben je Gustavs kleine zusje, of nee.. Die van Georg.' zei hij enthousiast. 'Tuurlijk.' mompelde ik ironisch. 'Je zou hem niet meer moeten terugbetalen.' mompelde Tom, zoals meestal was hij niet snel genoeg weg om niet in de zetel te belanden, bedolven onder kussens, Sarah en ik. 'Oeh, stel dat Bill en Tom je broers zijn.' zei ze grijnzend. 'Oh, voor altijd met jouw opgescheept.' zei Tom alsof hij het verschrikkelijk zou vinden, misschien meende hij het, maar ik had het gevoel dat hij een grapje maakte. 'Dat zou leuk zijn, dan ben je BabyZus in plaats van kindje!' riep hij uit. 'Laat maar,' mompelde ik terwijl ik aan tafel ging zitten.