002.

Met mijn vingers glijd ik langs de producten die in het rekje staan in de supermarkt. Met mijn lijstje in mijn handen zoek ik de producten bij elkaar. Een laatste keer loop ik het lijstje door Sla Check, Druiven Check, Kip check, noten.. ‘oh de noten bijna vergeten sukkel’ met mijn vlakke hand sla ik tegen mijn voorhoofd. Weer laat ik mijn wijsvinger langs alle producten in de rekken glijden terwijl ik naar de noten loop. Halverwege staan vijf jongens te discussiëren over welke koekjes ze mee moeten nemen. Met tegenzin haal ik mijn wijsvinger van het laatste pakje glijden en ik wil met een boog om de jongens heen lopen. “Guys” zucht een van de jongens verveeld “maybe she can help you choose” hoor ik hem zeggen. Nietsvermoedend loop ik langs de jongens door tot ik voel hoe iemand mijn arm vastpakt. Geschrokken draai ik me om. Mijn blik glijd via mijn arm naar de arm die mij vast houdt, mijn ogen ontmoeten twee licht blauwe ogen die me vrolijk aankijken. Vriendelijk glimlach ik naar de jongen. Binnen enkele seconde scan ik met mijn ogen de situatie. De jongen met de blauwe ogen en blonde haren zit in het winkelwagentje met eten dat duidelijk in het karretje, boven op de jongen gegooid is. Mijn mandje zet ik op de grond en ik graai in mijn broekzak naar mijn pen voor noodgevallen. ‘what can i do for you?’ schrijf ik op de binnenkant van mijn hand en steek het uit naar de blonde jongen. De jongens zijn duidelijk van hun stuk gebracht, “Can’t you talk?” vraagt een van zijn vrienden. Meteen schud ik mijn hoofd en steek mijn hand weer uit terwijl ik vriendelijk blijf glimlachen. “well, okay” mompelt de jongen met de blonde haren in zichzelf waarna hij zich weer tot mij richt “I can’t choose, what kind of cookies should i buy?” Een grijns verschijnt op mijn gezicht ‘why choose? Why don’t you just buy one of each?’ schrijf ik weer op mijn hand. De jongen die het karretje duwt begint te kreunen “Noooooooooooooo, why did you say that? Don’t give him ideas like that!!” Verbaasd kijk ik op naar de jongen, twee bruine ogen kijken me aan terwijl hij met zijn hoofd schudt. Mijn rechter wenkbrauw schiet in de lucht en vragend kijk ik de twee aan. “This little boy has a serious eating disorder, he can’t go fifteen minutes without eating. We were just telling him he could only choose one of the two cookies he wants. But now he wants, no he NEEDS to get every possible cookie in this store.” Legt de jongen uit. “But Liam, she didn’t say a word. And besides that, be nice to her! I like her, she’s nice” moppert de jongen met het blonde haar. “Guys, help me. We need to get one package of every cookie in this store.” Zegt hij tegen de rest van zijn vrienden terwijl hij uit het karretje probeert te klimmen. “NO WAY NIALL! You’re crazy. I’m not gonna pay for that” bromt een jongen met krulletjes en groene ogen. Onhandig weet Niall uit het karretje te klimmen, helaas gaat dit ten koste van een paar producten die op de grond vallen. Omdat ik mijn hand ondertussen al vol heb geschreven pak ik de hand van de jongen die dus blijkbaar Niall heet “go get a cart! I’ll help you and I’ll pay for your cookies” schrijf ik op zijn hand. De boze uitdrukking op zijn gezicht verdwijnt meteen als hij het leest en hij krijgt zo’n grote grijns op zijn gezicht dat ik even bang ben dat zijn gezicht doormidden scheurt. “OHMYGOD YOUR THE BEST I’M GETTING A CART RIGHT NOW!!” roept hij terwijl hij weg rent.