De Ontdekking van een nieuwe wereld.

Wereldvreemd.

Ik huppelde de trap af en liep de wc in. Net voor ik wilde gaan zitten zag ik dat het wc papier op was. Ik zuchtte, great. Ik keek achter me en zag een stapel wc rollen staan. Alleen was hij zo hoog opgestapeld dat ik er niet bij kon. Ik trok mijn broek weer op en klom op de wc rand. Balancerend probeerde ik de bovenste rol te pakken. Dit was vast weer een leuk idee van mijn moeder. Ik glimlachte een beetje. Mijn moeder was een beetje gek. Nooit deed ze eens normaal. Eindelijk had ik een rol te pakken en ik wilde weer naar beneden klimmen. Maar toen viel mijn oog op het kleine wc raampje. Ik tuurde er door heen en zag iets wat ik nog nooit gezien had. Niet vanuit het raam in de keuken. Wat op de paardenwei uit keek. En niet vanuit het kamer raam of vanuit mijn kamer. In plaats van het bruine bos pad, lag er een soort grijs spul op de weg. De weg was ongeveer even breed als de weg door het bos. En er stonden meer huizen aan. Verbaast tuurde ik naar buiten. Meer huizen? Ik kende alleen ons huis en die van Ilse. Ik zag een meisje uit één van de huizen komen. Ze had wel erg kort haar, bruin en krullen. Haar kleding was ook anders dan van mijn moeders of die van Ilse en haar moeders. Opeens draaide ze zich om. Haar gezicht zag er heel anders uit dan de gezichten die ik kende. Ook had het meisje geen borsten. Hoe kan dat dan? Want ze was, denk ik op zijn jongst 16. Waarschijnlijk ouder. Opeens keken twee felgroene ogen mijn kant op. Van schrik wilde ik achteruit stappen, maar mijn voet gleed van de wc rand in de pot. Ik gilde en trok hem er weer uit, maar gleed uit en klapte tegen de deur aan. Versuft bleef ik even liggen. “Honey, are you okay?” hoorde ik mijn moeder Madieke bezorgt zeggen. “Yes, I’m okay. Why did you place the toiletpaper that high? I hardly couldn’t reach it!” Ik ging weer recht staan en hoorde mijn moeder zachtjes lachen. “Sorry darling.”