27 || Frauke

Donderdag morgen zes uur. Volgens mij heb ik nog nooit zo vroeg in de auto gezeten. Vandaag is de operatie gepland, 26 april 2012.
We moesten ons om zeven uur aanmelden ookal was ik pas in de vroege namiddag aan de beurt.
Ik was al ooit geopereerd geweest en deze operatie zou maar twintig minuutjes duren en bovendien waren de slaagkansen ook zeer hoog, 99 procent lukt dus dat is toch al een geruststelling but you never know.
“We zijn er.” Zei papa. Op naar de hel dan maar.
Ik heb echt zo een honger en dorst maar dat is niet toegestaan van die stomme dokters. Na dat we ons hebben aangemeld worden we naar een kamer begeleid. De dokter zegt dat ik om één uur aan de beurt ben dus dat wordt dan maar even slapen.

“Wakker worden, Frauke.” Zegt mama, verschrikt kijk ik. “Jij bent nu aan de beurt.” Zegt ze er nog achteraan.
“Okay, let’s go than.” Zeg ik nog steeds vrolijk, gelijk altijd terwijl een verpleegster mij het operatiekwartier binnenrijdt.
De anesthesist spuit een vloeistof in mijn arm waarna alles zwart wordt.

Sorry voor kortheid, maar ik wil jullie een beetje nieuwsgierig maken naar het vervolg (:
I hope that you like it ;d