004 {It's her, isn't she?}

'Valentina!' de opgewekte stem van Philip was duidelijk aanwezig in de omgeving waar ze zich bevonden. Heel even, maar dan ook maar heel even, was Valentina de wereld om zich heen vergeten en had ze gedacht dat ze alleen met Peter op de wereld was. Het had weer gevoeld als vroeger. Het veilige vroeger waar Valentina alleen nog maar over droomde. Maar Philip had haar  uit haar droom gehaald. En voorzichtig liet ze Peter los. Het viel haar toen pas op dat Peter haar nogal innig was gaan knuffelen want zijn handen moesten zich van haar rug verwijderen om haar los te laten. Haar blote rug om precies te zijn op het koortje van haar bikini na dan. En plots drong het dan ook tot haar door dat ze nogal inning met Peter had staan knuffelen terwijl haar boven lichaam enkel gehuld was in fel roze bikini die haar gebruinde huid nog bruiner maakte. 'heejj Philip,' zei Valentina vrolijk en ze liep naar Philip om ook hem een knuffel te geven. Een minder innige dan Peter, maar het kon er mee door die volgens Philip die vriendelijk een klopje op haar hoofd gaf als teken dat het goed was. Valentina zag hoe de blik van Peter een beetje argwanend richting haar en Philip gleed. Het was misschien ook wel raar want Valentina had Philip helemaal niet kunnen kennen. Valentina had in het begin nog wel eens brieven naar Peter gestuurd, ongeopende brieven noemde Valentina die. Maar blijkbaar waren die niet ongeopend en droeg Peter die bij zich. Toen hij Philip leerde kennen had hij ze verzwegen, maar langzamerhand kwamen daar de verhalen over het bruinharige meisje dat zijn beste vriendin was geweest. Het zou ook moeilijk te ontkennen zijn want Valentina was vrijwel overal geweest in Peters verleden. In elk verhaal speelde Valentina wel een rol. Philip had een van die brieven gevonden en had besloten Valentina op te zoeken. En daar stond hij dan opeens, voor haar voordeur. Valentina had er geen flauw benul van wie de man was. Maar na een korte uitleg en wat foto's vertrouwde Valentina hem. Valentina kwam er achter dat Philip een erg aardige gozer was. Vaak kwam Philip Valentina opzoeken zonder dat Peter er iets van af wist. Ze vonden beide dat het misschien maar beter was dat Peter er niks van af wist. Maar ze konden het nu moeilijk gaan ontkennen. 'Well,' begon Philip een beetje moeilijk, 'I visit this lovely lady on my vacations to Hawaii. I just needed to see the amazing girl from all your story's in real person.' Philip grijnsde zijn tanden bloot en trok Valentina lachend tegen zich aan. Valentina keek naar Peter die het langzaam een beetje begon te begrijpen en voelde hoe haar lippen weer opveerde. Valentina was vrijwel de enigste die Philip Philip noemde. De meeste waaronder ook hijzelf noemde hem Phil, maar Valentina was niet zo van de koosnaampjes en afkortingen. Ze zou Peter ook nooit Bruno gaan noemen. Maar tot haar eigen verbazing had ze wel een afkorting in haar telefoon voor hem. En plots dacht ze aan James die vast nog thuis zou zitten wachtend op een telefoontje. Wat stom van haar, ze was helemaal vergeten James terug te bellen en had eigenlijk bedacht dat direct te doen nadat ze de post had geopend. Maar er was wat tussen gekomen en het leek haar ook zo'n stom moment om te gaan bellen. Wat moest ze uberheid tegen Peter en Philip zeggen; kennen jullie die gast met wie ik wel eens omging nog, James? Nou toen nou toen Peter me keihard liet vallen was hij de gene die me kwam troosten. En ohja we hebben al vier jaar een relatie. Nee dat leek Valentina geen goed idee. 'you was pretty fast downstairs,' zei Peter vrolijk en plots bedacht Valentina zich het intervieuw weer, 'how did you knew I was here?' zijn vragende bruine ogen staarde Valentina geïntreseerd aan, maar Valentina negeerd volop zijn vraag. Ze kon alleen nog maar aan het intervieuw denken. Wie zou het meisje zijn waarvoor Peter over duidelijk was terug gekomen. Maseilia? Renesmee? Annie? Farida? Het kon zomaar zo zijn, dat waren ten minste de meisjee met wie Peter als laatste een relatie had voordat hij vertrok. Er waren er natuurlijk nog wel meer, maar Valentina had met haar eigen ogen gezien hoe Peter niet meer geïntreseerd was in de vele meisjes die hij had verslonden. 'It's Rebecca, isn't she?' zei Valentina plots en ze keek Peter diep in de ogen aan terwijl ze haar eigen ogen tot spleetjes kneep zodat ze beter zijn blik kon vangen. Eerst keek hij haar een beetje beduusd aan en leek hij niet te weten waarover het ging, maar opeens drong het tot hem door en begon hij te lachen. 'Don't you laugh silly fool,' sprak Valentina een beetje beledigd omdat haar hele theorie belachelijk werd gemaakt, 'I've seen how you two looked at each other.' Peter begon nog harder te lachen en probeerd onder het lachen door alles aan Philip uit te leggen die er een beetje hopeloos bij stond omdat hij niet wist waar het alles over ging. Philip leek de paar woorden die tussen de gieren van het lachen door kwamen te begrijpen en begon een beetje mee te lachen. Maar Valentina wist dat hij vooral lachtte om Peter die bijna om viel van het lachen. Toen het lachen gestopt was en zich enkel terug liet keren in een soort van korte giegel wat er belachelijk uit zag en wat een nog belachelijker geluid gaf keek Peter haar weer aan. 'Are you jealous little Valentine of me,' zei Peter lachend en hij tikte speels met zijn vinger op haar wang. Valentina had de naam Valentine vrij weinig gehoort sinds Peter vertrokken was en zeker niemand had haar in vier jaar met Valentine aan gesproken. Het deed Valentina een beetje duizelen om de  vertrouwde stem van Peter weer de naam Valentine uit te horen spreken. Heel even wankelde Valentina op haar voeten terwijl ze snel een punt zocht om zich op te concentreren. Omdat Peter recht tegen over haar stond had Valentina hem gedoopt tot ontmisselijksheids punt. Langzaam werd ze weer zichzelf en nam ze eens diep adem. 'Do you guys want some drinks at my house,' vroeg ze beleefd en ze wende zich nu ook weer naar Philip die zich misshien wel een klein beetje buiten gesloten voelde. 'that sounds lovely,' zei Peter vrijwel metteen nadat Valentina haar laatse woord had uitgesproken alsof hij op alles wat ze zou gaan zeggen that sounds lovely zou antwoorden. 'Do you've some ahohlic drinks, I need some strong stuff to let dispear my jetlag,' zei Philip op een grapige toon zodat je hem gewoon niet serieus kon nemen. 'ofcourse philip, ofcourse,' zei Valentina er achter aan en ze begonnen alle drie te lachen waarna ze naar de ingang van het appartementen complex liepen.


____________
misschien had je het wel gemerkt, ik was een tijdje weg. Maar ik ben weer back (: Dus hier een nieuw hoofdstuk.