Wat als je het zusje van georg bent, die kanker heeft? -2-

jij: ik kom naar huis toe. mam: georg liefje nee dat gaat niet, je bent op tour, en jij kan der ook niets tegen doen.

---->>>>>
<<<<

---

*going home?*
je hield in je ene hand je telefoon, je andere hand had je op je voorhoofd gelegd, jij: okej dan. mam: ik wilde alleen dat je van de situatie afwist. jij: ja, bedankt mam. mam: geen probleem. jij: dan ga ik hangen. mam: is goed jongen. jij: dag mam. mam: dag jongen. het gesprek werd beeindigd. het was nog steeds stil in de tourbus. 6 ogen keken je aan. je ging in de stoel zitten.
de jongens kwamen op de bank zitten en keken jou aan.je bleef starend voor je kijken en sloeg uit eingelijk je handen voor je ogen, en liet een traan ontsnappen uit je ooghoek. de jongens zeiden niets. ze keken je alleen aan. gustav was de gene die de stilte verbrak. gustav: georg? je weet toch dat je alles met ons kan bespreken. je knikte. woorden waren er niet. je keel leek dichtgeknepen te zijn. bill: georg kom op, vertel wat er is, je bent onze vriend, we zijn bezorgd om je. tom: je weet dat jou problemen ook onze zijn, en wij willen jou heel graag helpen. je keek op en zag de jongens schrikken van jou tranerige ogen. jij: het.. het is shanti. de jongens gingen op het randje van de bank zitten, en keken je verbaasd aan. gustav: je zusje? tom: wat is er? bill: toch hopelijk niets ernstig. jij: ze, was naar het ziekenhuis geweest? bill: waarvoor? tom: biiiihhlll laat hem nu uitpraten. gustav: inderdaad! bill: sorry:$ georg: en ze heeft een onderzoek gehad, een bloedonderzoek was het, en toen is er uitgebleken dat, dat ze leukemie heeft. de jongens ogen werde zo groot dat ze er bijna uitvielen. je draaide je om en bleef naar buiten naar het raam kijken. terwijl je ogen tranen lieten lopen. de jongens kwamen bij je zitten en legde een arm om je schouders heen. en zeiden dat shanti sterk genoeg is om alles te overleven. je glimlachtte. je wist dat shanti een sterke meid was, waarom moest het haar nu over komen.? opeens sprong bill en gustav op. tom: wat gaan jullie doen? bill: wij gaan een woordje praten met de buschauffeur. jij; waarom dat? gustav: wij gaan nu direct naar georg's huis toe. de tour kan nog wel ff w8en. jij: maar onze fans dan? tom: die kunnen wel wachten, en die moeten het begrijpen dat het nu om jou gaat, en dat het niet goed zou gaan als je nu toch mee gaat touren. gustav&bill liepen naar voren toe. tom bleef bij je zitten, en zei georg, kerel. ik weet dat alles goed komt met shanti, weet je nog die keer dat ze een ongelukhad gehad, de dokters dachten dat ze blijvende schade deraan zou blijven houden, en dat was niet zo, shanti sloeg zich der door heen, en ze had kracht uit onze liedjes gehaald. jij: ik hoop maar dat alles goed gaat. je voelde hoe de bus draaide tijdens een rotonde, en de bus reed richting magdenburg. bill en gustav kwamen met een tevreden gezicht terug gelopen.