004

Ik trek de deur open en storm de eetkamer binnen. Ik kijk om me heen en in eerste instantie zie ik niks. Maar als ik goed rond kijk zie ik Roan op de grond liggen. Hij heeft een mes in zijn handen en zijn kleren zijn doorbloed. 'Roan!' Roep ik al huilend uit en ik stort me op zijn lichaam. Hij heeft zichzelf gestoken. Hij leeft nog, want hij hijgt diep. 'Nymet, ga! Ik wil dit niet meer! Ga! Laat me!' Probeert hij. Maar zo makkelijk komt hij niet van me af.
'Ik ben niet gek Roan! Elae! Elae!' Roep ik door de trein. Waarschijnlijk is ze ergens waar ze me niet kan horen. Maar de deuren gaan open en een vredebewaker vliegt naar binnen.
'Help hem, nu!' Roep ik. Er komen meteen 5 andere naar binnen en ze slepen hem weg. 2 Anderen komen naar binnen en maken alles schoon. In shock blijf ik op de grond zitten. Hij heeft zojuist geprobeerd zelfmoord te plegen. Omdat hij mij niet wilde vermoorden? Ik betwijfel het. Hij heeft nooit om me gegeven. Ik in iedergeval niet om hem. Voor mij was hij gewoon het lastige kleine broertje, dat mijn leven net zoals al mijn andere broers en zussen probeerde te verzieken. Alleen Ilana is voor mij een écht zusje. Roan heeft in het verleden al zoveel tegen me gedaan, dat kan ik hem niet vergeven omdat we nu toevallig allebei in de Honger spelen zitten.
De deur vliegt weer open en Elae komt naar binnen. 'Het gaat goed met hem, hij komt er over heen.' Zegt ze kortaf. Ze klinkt boos. 'Waarom heb je dat gedaan Nymet?' Vraagt ze nog bozer terwijl ze me angstaanjagend aankijkt. Wat?! Heeft Roan mij de schuld gegeven?! 'Wat heeft hij gezegt? Dat ík het gedaan heb? Ik was in bad!' Roep ik kwaad tegen haar. 'Dus je denkt dat Roan dit zichzelf heeft aangedaan?' Krast ze beschuldigend. 'Nou, ja! Blijkbaar! Er zijn hier vast genoeg camera's die ons in de gate houden dus bekijk het lekker daar op.' 'Pas op jongedame, ik kan jou leven of dood betekenen.' 'Nee, dat doet Hocan. Ik hoef jou niet.' Zeg ik boos en ik loop naar de eetkamer. Ik weet dat dit niet slim is, maar ik wil mezelf laten zien. Een Nymet die niet zomaar opgeeft. Ik eet zoveel tot ik propvol zit. En daarna neem ik nog een lading mee naar mijn slaapkamer. Ik ga in bed liggen. Ik kan niet geloven dat ik vanmorgen nog ontbijt maakte voor Ilana. Het lijkt zo lang geleden. Nouja ontbijt, de halve aardappel proberen warm te maken. Ik sla de zijde dekens om me heen en val meteen in slaap.