Part 32

Demi's pov.

'Jake!' roep ik, terwijl hij me meesleurt de gangen door. Maar hij reageert niet. 'Jake, het was niets. Laat me gewoon los.' Plotseling stopt hij met lopen en draait hij zich abrupt om. 'Het was niets..?' herhaalt hij. 'Nee, het was niets.' antwoord ik koeltjes. 'Jake, doe niet zo gestresst.' Hij zucht. 'Kom, ik breng je naar huis.' Hij laat mijn pols los en loopt verder de gang door. Ik twijfel of ik moet volgen, maar doe het toch. In stilte loop ik achter hem aan. Het is een ongemakkelijke stilte, maar ik zou hem niet willen breken. Ik kijk hoe hij loopt, volg elke stap. Zijn handen in zijn zakken. Zijn blonde haar wild op zijn hoofd. 'Jake, het spijt me.' fluister ik zacht. 'Je was gewoon bezorgd.' Hij stopt met lopen en ik ga naast hem staan. Hij pakt voorzichtig mijn hand vast en we lopen verder. Bij mijn deur stopt hij en drukt hij zijn lippen op die van mij. Hij slaat zijn armen om me heen. 'Ik zie je morgen bij de training.' Dan loopt hij weg. Ik open mijn deur en loop naar binnen. 'Demi, is de training nu al afgelopen?' vraagt Charissa verrast. Ik zet een glimlach op. 'We waren al klaar.' 'Oh, nou, dat is snel. Ging het goed?' vraagt ze. Ik knik. 'De helft is al af. Morgen doen we de rest.' Maar alleen de gedachte al dat ik weer alleen met Harry in de zaal moet zijn, geeft me rillingen. 'Wat ben je aan het doen?' vraag ik om het onderwerp te veranderen. Ze haalt haar schouders op. 'Niets speciaals, gewoon een beetje bladeren door tijdschriften.' 'Nog wat interessants?' vraag ik verder, hoewel het me niet interesseert. 'Ach, een beetje van OneDirection die Harry naar deze school gestuurd hebben wegens zijn gedrag. Ik snap niet waarom! Hij is super lief en onschuldig.' Onschul MY ASS! Zelfs een crimineel is nog onschuldiger. Nee, okee, geen crimineel. Maar Harry is echt niet onschuldig! 'Ohja, helemaal vergeten. Hoe was je date nog?' 'Geweldig! Hij zei dat hij om me gaf en dat ik speciaal was en dat hij alles voor me zou doen en nooit en te nimmer vreemd zou gaan. Is dat niet lief?' ze zweeft bijna terwijl ze het zegt. Ze is zo naïef. 'Hij wilde het alleen wel rustig aan doen.' zegt ze met een overdreven pruilipje. 'Maar dat is ook zo lief!' zwijmelt ze verder. Ik glimlach bij het zien van haar gelukkige gezicht. Ik open de deur van mijn kamer en plof op mijn bed. Laat ik maar hopen dat Harry een blessure krijgt, zodat hij niet kan dansen. En dan kan Jake zijn plaats innemen.