Prologue.

Flashback.

Langzaam startte mijn moeder de auto. Met haar blik strak op de weg gericht reden we de oprit af. Het was een gewone maandagochtend, zoals altijd. Mijn moeder en mijn vader hadden voor de zoveelste keer ruzie, maar inmiddels was ik eraan gewend. Maar toch voelde ik iets raar vandaag, alsof er iets ergs zou gebeuren. Iets met de auto. Iets met mij. Iets met mijn moeder. Maar ik wist niet wat.
'Mam?' vroeg ik terwijl ik moeizaam slikte. 'Waar is papa nu?' Mijn moeder keek achterom zodat ze me aan kon kijken. Zover ik kon zien, had ze tranen in haar ogen. 'Ik weet het niet, meisje. Waarschijnlijk weer bij die slet.' Mijn kleine oogjes werden groot. 'Wat is een slet?' Ik zag dat mijn moeder weer terug naar de weg keek en op haar lip beet. Ze zag er toen zo kwetsbaar uit. 'Dat is een vrouw die andermans papa's afpikt. Dat is een slet.' Ik knikte langzaam, als teken dat ik het snapte. 'Oke.' En toen gebeurde het. Dat vreselijke moment, waarvoor ik gevreesd had. Opeens snapte ik waarom ik dat rare gevoel had.
'Varyn, maak je gordel vast.' commandeerde mijn moeder. Ik maakte mijn gordel vast en ik zag dat het wijzertje van de snelheismeter omhoog schoot. 'Varyn,' zei mijn moeder daarna terwijl ze snikte. 'Varyn Elouise Grawson, weet dat ik van je houd. Ik zal je altijd beschermen, ook al ben ik weg.' Voordat ik haar kon vragen waarom ze dat zei, reed ze met volle vaart op een rijdende trein af. Ik slaakte een gil en probeerde mijn hoofd te beschermen. Er klonk een harde knal en alles werd zwart. Ik kon niks meer horen, zien of voelen en zweefde langzaam weg.