001 {You've got 1 message}

Valentina schudde wild de natte water druppels uit haar bruine haren die als slierten langs haar gezicht hingen. Het koud water had haar van de benauwde warmte ontnomen die zich al dagen lang over de kleine eilanden uitspreidde. Nu de zon weer fel op haar hoofd scheen verdampte de water druppels sneller, waardoor haar haren zich na enkelen minuten niet meer aan haar gezicht deden vast plakken. Haar blik gleed even naar de zon die hoog aan de hemel stond en Valentina kon vast stellen dat het waarschijnlijk ergens in de middag zou zijn geweest. Dat zou betekenen dat Valentina de gehele dag op het strand had door gebracht. Waarschijnlijk zou James zich al zorgen over haar maken, maar daar zat Valentina niet zo over in. Ze was al vroeg uit james' bed vertrokken zonder hem wakker te maken. Ze deed het wel vaker. Zo probeerde ze de warmte voor te zijn omdat de vroege ochtend wind nauwelijks warmte met zich mee droeg. Voor buiten staanders zou de ochtend wind nog erg warm aan voelen, maar voor Valentina, die haar hele leven al op het eiland gewoond had, was het nog best koud. Ze wende haar bruine ogen af van de grote brandende zon die hoog aan de hemel stond en liet de grote lichtgele plank met een zucht in het zand vallen vlak naast haar bezittingen die ze mee had genomen. Nadat het bord het warme zand had geraakt liet Valentina zich naast haar plank neer ploffen waarna haar handen zich een weg zochten naar haar tas. Behendig griste ze haar mobiel uit haar tas waar, zoals ze al verwachte, vier gemiste oproepen op geprojecteerd werden. Alle vier waren ze van de afzender J. Op de een of andere manier had Valentina James als J. in haar mobiel gezet. Het was geheel perongeluk gegaan, maar James zei altijd dat hij het wel een eer vond. Dat hij de enigste J. zou zijn die ze kende. Valentina moest daar vaak om lachen terwijl James dan met een nep beledigd gezicht haar kleine kusjes begon te voeren. Voorzichtig liet Valentina zich achter over in het warme zand vallen terwijl ze het boven stukje van haar fel roze bikini fixeerde. Het was veels te warm om jezelf in een wetsuit te hijsen en Valentina had ook geen zin gehad om het ding mee naar het strand te slepen. Haar ogen gleden weg van het beeld scherm van haar mobiel die ze nog steeds voor haar gezicht had gehouden terwijl ze langzaam haar ogen sloot. James was geweldig. Ze kende hem al ongeveer haar hele leven, maar nooit had ze gedacht dat ze ooit wat voor hem zou gaan voelen. Maar het lot had anders bepaald. Sinds een jaar of vier waren James en Valentina onafscheidelijk geworden en naarmate de tijd verstreek waren ze dichter naar elkaar toe gegroeid. Na een jaar wat om elkaar te hebben heen gedraaid was het raak. Op een avond had James zijn gevoelens uitgesproken. Valentina was eerst erg verbaasd geweest, maar daarna had ze het geaccepteerd en was ze zelfs gevleid. En plots begon ze zich te beseffen dat ze eigenlijk ook wel wat voor James voelde. Dat was zo'n drie jaar geleden en nog steeds hield Valentina ziels veel van James. James was in haar ogen ronduit perfect, meer dan perfect. Hij was net zoals zijzelf een geboren surfer en dat was ook de voornaamste reden voor Valentina geweest om met James bevriend te raken. James was lang en had vrolijke krullen die vaak met veel gel naar achter waren gestreken. Zijn haren waren gitzwart en hingen als de gel er uit verdwenen was voor zijn diep bruine ogen. Niet echt een surf dude dus in de ogen van vele meisjes. Maar voor Valentina was James gewoon perfect. En daar kwam ook bij dat hij daad werkelijk een inhoud had. Valentina begon langzaam weg te dromen tot plots haar mobiel weer begon te rinkelen. Ze schrok op uit haar gedachten toen ze zag hoe haar beeldscherm aan en uit flikkerde en de ringtone die ze had ingesteld langzaam begon in te zetten. Haar ogen staarde naar de letter die op het beeldscherm verscheen en een angstig gevoel bekroop haar. Niet de letter J. sierde haar beeldscherm, nee. De letter P. stond duidelijk op haar beeld scherm gegrift. Na James was er maar één ander persoon wie Valentina bij zijn eerste letter noemde, een persoon die ze al negen jaar niet meer had gezien en die persoon hoopte ze vurig nooit meer te hoeven zien. Zonder nog te aarzelen drukte Valentina op het rode knopje dat zonder blikken of blozen het gesprek weg drukte.

---

okee ik had het fout ahaha, Ik ben niet zo goed met cijfers. Het is vandaag al de 10de. Dus hier mijn "eerste" hoofdstuk. Valentina is zoals je misschien wel op het plaatje ziet Lucy Hale Dan kun je je een beetje voorstellen hoe ze er uit ziet.