Fifty - Six~

"wat ga je doen?" vroeg Zayn.
hij leekt wel een stalker te worden.
"gewoon even lopen." zei ik.
"vind je het erg als ik mee loop?" vroeg Zayn.
"je moet doen wat je wilt."
het maakte me niet uit of Zayn mee liep.
als hij maar niet dacht dat ik met hem ging praten.
we liepen steeds verder en verder.
"mag ik vragen waar we eigenlijk heenlopen?" vroeg Zayn.
dat wist ik zelf ook nog niet.
misschien was het een idee om langs iemand te gaan.
"ik denk even langs mijn ouders." zei ik.
"leven die nog?"
Zayn's stem klonk raar.
"tuurlijk ze leven onder de grond." zei ik als een kleuter.
Zayn dacht na en moest ineens lachen.
laten reactie..
we liepen naar het graf van mijn ouders.
"waarom is er ook een graf van jou?" fluisterde Zayn.
"we maken het graag geloofwaardig."
"wie is...?"
Zayn wees naar een plek waar mijn broer moest staan.
"S... dat leg ik later uit." zei ik snel en draaide me weg van Zayn.
ik wilde niet over hem praten.
hij bestond niet meer voor mij.
Zayn vroeg er verder niets over.
"zullen we maar terug gaan?" vroeg hij toen we een paar uur rond liepen op het kerkhof.
"ik heb een beter idee. wie er als eerst op het strand is!" zei ik en duwde Zayn in het gras.
Zayn stond op en rende achter me aan.
"i will kill you!" riep Zayn.
fijn hij nam de taal over van Conner.
"i'am already in hell!"
ik rende door het bos toen ik ineens een harde klap hoorde.
het leek wel of er een gebouw werd plat gegooit.
het werd ineens stil.
ik keek achter me en zag Zayn niet meer.
voor ik het wist was ik tegen een boom aangerend en lag ik languit op de grond.
"Sky?!" riep Zayn.
"op de grond!" riep ik en keek naar de richting van Zayn.
Zayn lag ook languit op de grond.
ik en Zayn begonnen keihard te lachen.
hij snapte het zelf ook wel.
Zayn echt begon op Conner te lijken.
Conner rende vroeger ook altijd tegen bomen aan.
ik stond op en trok Zayn overeind.
"je moet niet op Conner gaan lijken."
Zayn duwde aan de kant.
"maar ik ga als nog winnen!"
Zayn rende naar het stand.
"waarom woon ik bij jongens?" vroeg ik aan mezelf en rende achter Zayn aan.
Zayn stopte op en rots en draaide zich op.
"GEWONNEN!" riep hij blij en stak zijn armen in de lucht.
ik moest lachen en ging voor Zayn staan.
"..dus wat krijg ik?" vroeg hij en boog naar me toe.
Zayn stond zo dichtbij dat ik zijn adem kon ruiken.
"dit." zei ik en duwde heb de rots af het water in.
Zayn viel in het water.
het duurde niet lang voor hij weer boven water was.
"kon je het niet laten?" vroeg hij.
"no."
ik moest lachen.
Zayn's haar zat aan zijn gezicht geplakt.
"wat is er zo grappig?" vroeg Zayn.
"als je jezelf kon zien zou je ook lachen."
ik liep het water in.