001

'Nymet Walkrose'
Klinkt er door de torenhoge luidsprekers naast het podium. Mijn naam galmt nog drie keer na. Vanaf ver weg hoor ik een schelle gil, mijn moeder. Iedereen is doodstil, maar de gil gaat door. Hij word in een keer afgekapt, waarschijnlijk door een vredebewaker die haar mond dichthoud. Ik kijk om me heen en zie dat iedereen me aankijkt met grote ogen. Langzaam stap ik naar voor, naar het podium waar Elae Glimstree staat, in een soort kerstboompakje. Ik heb haar nooit gemogen. 'Kom kom! Hup!' Roept ze schel door de microfoon als terwijl ik me met een slakkegangetje naar het podium bevind. Ik word duizelig.
Stiekem hoop ik dat iemand zich als vrijwilliger aanbied. Mijn zus van 17? Nee. Mijn broer van 15? Ook niet. En ik zou mijn zusje van 12 het niet laten doen. De rest van de familie is ouder. Een zus van 19, 2 broers, een tweeling van 20. Nog een broer, die is 22. Ik ben 16. We hebben inderdaad een grote familie, 8 kinderen en twee ouders maken 10 hongerige magen. We hebben geen goede band met elkaar. We wonen in district 11, en werken allemaal in de landbouw. Onze ouders leefde in zeer ernstige armoede en wouden kinderen die in de landbouw konden werken vanaf de leeftijd 6. Ik kom aan bij het podium en loop de lange trap op. Als ik eenmaal boven ben word er een microfoon in mijn handen gedrukt en Elae Glimstree drukt me tegen haar aan.
'Nymet Walkrose, stel jezelf voor!' Krijst ze door de microfoon. Ik pak mijne wat beter beet en hou hem bij mijn mond. 'Nymet Walkrose, 16. Dochter van Rhian en Nika Walkrose.' Zeg ik zoals ik geleerd heb op school. 'Hallo Nymet! Leuk dat je meedoet!' Zegt ze enthousiat. Ze laat me los en loopt naar de jongensschaal. Zodra ze erbij kan pakt ze het bovenste kaartje en leest hem gretig. Ze wacht 10 seconden voordat haar kraaienstem 'Roan Walkrose!' over het weiland galmt.
Roan, mijn 15jarige broer komt snel en zelfverzekerd naar het podium. Ik hoor mijn moeder, maar deze keer ook mijn vader, zussen en broers. De kans dat hun familie ooit nog helemaal compleet zou zijn is verloren.