8: Maaike

Thomas en ik willen net de deur achter ons dicht doen, als ik een sms van Joyce krijg: Hee, wil je alsjeblieft NU naar mij toe komen? Er is iets gebeurd! 'Eh..Thomas? Ik moet eigenlijk gaan, sorry. Er is thuis iets aan de hand. Bedankt dat ik mocht komen!' 'Maakt niks uit joh, graag gedaan! Ga maar gauw!'Wat is Thomas toch lief! Ik loop terug, pak mijn tas, en fiets snel naar Joyce toe. Ik klop aan en haar moeder doet open.'Ga maar gauw, want ik weet niet wat ik met haar aan moet!'Zegt de moeder van Joyce tegen mij. Ik ren naar boven, en klop op haar deur. Ze doet de deur niet open, en zegt niks. Ik loop langzaam haar kamer binnen. Joyce zit met haar handen voor haar ogen op haar bed te huilen.'Joyce!! Wat is er gebeurd! Waarom huil je?'Ik moet nu zelf ook huilen. Tot we allebei uitgehuild zijn, vertelt Joyce het verhaal en begint weer te huilen. Ik troost haar, en roep de hele tijd: Wat een idioot!! Waarom doet hij dat?!' Ik probeer haar op te vrolijken maar het lukt niet. Ze zegt:'Waarom was je gisteren nou bij Thomas? Ik fietste meteen van Tim naar jou toe, maar het huis was donker, dus ik durfde niet!' Ik voel me heel schuldig. Het was wel gezellig met Thomas, maar ik was veel liever bij Joyce! 'Maar het was ook niet mijn bedoeling om daar te blijven slapen! Mijn ouders zeiden dat dat moest!''Het is al goed, maar ik wist gisteren gewoon echt niet wat is moest doen.'Ze begint weer te huilen. Ik troost haar, en neem haar mee naar het park. We lopen erheen, en gaan op een bankje zitten. Er komt een ijskarretje aan en ik vraag:'Zal ik ijsjes kopen? Daar knap je vast van op.' Joyce knikt en ik loop naar de man toe. Ik kom terug met twee hoorntjes met allebei framboos en citroen. Ik weet precies welke smaken Joyce lekker vind. Ik geef Joyce het ijsje en het lukt ons om Tim te vergeten. Joyce vraagt:'Hoe was het eigenlijk bij Thomas?''Nou, het was wel gezellig enzo, maar ik beschouw hem meer als vriend...''Volgens mij niet hoor! Je bent hartstikke verliefd!'zegt Joyce. Dat weet ik ook wel, maar ik wil Joyce niet jaloers maken na dat gedoe met Tim. Maar ze heeft me natuurlijk weer door. We lopen weer naar huis, en gooien ons papiertje weg. Opeens zegt Joyce:'Ohnee! Daar loopt Tim met Thomas! Ze lopen naar ons toe! Wat moet ik doen?'Ik zeg dat we gewoon verder lopen, terwijl ik heel graag even met Thomas wil praten. Maar ze lopen sneller dan we denken, en opeens staan ze voor ons. Joyce verschuilt zich een beetje achter mij. Thomas vraagt:'Maaike, waarom moest je vanochtend zo snel weg?''Eh.... Joyce en ik kijken elkaar aan.