Hoofdstuk 2 [ Deel 3 ]
Elke dag die volgde na deze breuk met jou, verlicht door de maan, werd opgevuld met verschillende dingen. Vaak school en sport. Huiswerk en vrienden. Dit telkens in verschillende combinaties, of allemaal op één dag. Het trok me door de dag heen, ik bleef echt niet stil staan.
Ik weet dat als je nu zou praten over vroeger, dan zou je zeggen: ’Toen in Nederland, dat feestje in Amsterdam, met die vrienden’. Hoe noem je dat ook alweer? Dat je alleen nog maar deel uitmaakt van een groep, geen individu. Dat woord schiet me opeens weer te binnen: Deïndividualisatie. Wanneer wij met beide benen op de grond staan in de Arena, de thuisplaats van ons Ajax, dan zien wij geen mensen met namen, maar supporters. Dit houdt in, geen betekenis, geen mening.
Waar jij nu zit, is maar eventjes vliegen, z’n 7000 kilometer ver weg. Een godvergeten reis naar het einde van de wereld. Een reis die ik er toen nog voorover had, een reis die jij toen nog voor mij over had. Er is nu eigenlijk geen reden meer om terug te denken aan jou en toch doe ik het.
Nu sta ik in de stad. Toch meegegaan, zodat ik mijzelf weer kan laten gaan, jij weet van niks, we praten niet meer, toch twijfel ik.
‘Je ziet er prachtig uit!’ Een van de standaard zinnen, waarmee je opent als je vriendinnen ontmoet voordat je de stad in gaat. Eigenlijk betekent het, ik weet niet precies wat jou mooi maakt, maar ik wil toch wat aardigs zeggen. We accepteren het van elkaar met een lachje en het gebruikelijke antwoord:’Dank je! Jij ook! (omdat ik niet weet wat jou precies zo mooi maakt vanavond)’.
Het eerste, de beste café dat we zien stappen we binnen, zoals elk café komt de geur van alcohol en rook je vrolijk begroeten. Een soort uitnodiging, ook al ben je al binnen. Het laat je vertrouwd voelen, zodat je jezelf laat gaan en overgeeft aan de menigte, opnieuw de deïndividualisatie. Voetstappen zijn niet meer hoorbaar onder de bas van de muziek. Het eerste glas wordt besteld en leeggedronken met één tuig. Daar staan we dan met z’n achten, een bijzonder groepje.
Er zijn nog geen reacties.