Proloog

‘Hij is met een logische reden weggegaan, heeft me laten zitten, en ik wil hem nooit meer zien.’ Dat zijn de enige woorden die nog in contact staan met jouw naam. Jouw naam, die eerst zo zoet in mijn mond klonk, zo prachtig mijn lippen versierde, zo hoopvol, en achteraf? Zo on-ge-loof-lijk naïef.

Maar al met al, ik ben nu hier, jij bent daar en dit ‘gedumpt’ voelen gaat me redelijk goed af, misschien te goed denk ik soms. Of dit nou een goed of slecht teken is, jouw naam en jouw stem zal me altijd bijblijven. Wij schrijven twee verschillende verhalen, ik de mijne, jij de jouwe. De vraag is echter of iemand jouw verhaal zal lezen en zal kennen, of dat je deze houdt voor je dromen, gedachte en fantasieën of er voor zorgt dat ze nooit meer aan het licht zullen komen. Dit is mijn verhaal, en er is een ding dat ik zeker weet: ‘Ik hou van je.’