Untill I found you ||150|| Amynthas

Met een glimlach kijk ik de winkel rond. Overal waar ik ga en sta hangen leuke babykleertjes. Mijn oog valt op een paar mooie roze schoentjes en trots pak ik ze op. Tom heeft het gevoel dat het een jongetje word en ik weer het gevoel dat het een meisje word. Eigenlijk maakt het niet uit wat het word, als het maar gezond word. Ik maak een foto van de schoentjes en stuur ze naar Tom toe. Ik vind het echt jammer dat hij er niet bij kan zijn, dat we samen naar kleertjes konden zoeken. Ik schrik op uit mijn gedachten als Emily ineens naast me komt staan. 'Ik kan echt niet wachten tot dat kleintje er is' zucht ik en leg mijn handen even op mijn buik. Emily lacht en neemt me mee naar de andere kant van de winkel waar je leuke speentjes kan uitkiezen. Mijn oog valt op een speentje met: 'Mein Vater ist berühmt!' 'Die moet je echt nemen' kirt Emily blij en lachend knik ik. Ik doe het speentje in het mandje en loop dan naar de verf afdeling. 'Je moet voor natuurlijke kleuren gaan, wat voor een jongen maar ook voor een meisje kan zijn' Ik knik instemmend en zucht dan diep. Hier ben ik dus totaal niet goed in.

Met een glimlach laat ik me vallen op een bankje. Emily moest meteen door naar haar werk waardoor ik even naar het parkje ben gegaan. Het was erg leuk om even met Emily te shoppen. Alleen had ik het babygedoe liever samen met Tom gedaan. Ik schrik op van iemand die naast me komt zitten en ik draai me langzaam naar die persoon toe en het voelt alsof mijn hart stopt met kloppen. Ik wil opstaan om keihard weg te rennen maar mijn benen voelen als verlamt. 'Hallo Amynthas, lang niet gesproken'