Chapter 1

'Mam, schiet alsjeblieft een beetje op met mijn haar. Straks kom ik nog te laat op het schoolfeest.' Mijn moeder keek me beledigd aan. Ze werd gek van mijn gestress. Zij niet alleen mijn zusje bleef maar zeuren en mijn stiefvader stond met een chagrijnig gezicht in de keuken een sigaret te roken. 'Nee he, mijn telefoon gaat. Ik weet zeker dat het Mara is.' Ik pakte mijn mobieltje van de tafel zonder mijn hoofd te bewegen zodat mijn moeder mijn haar niet kon verpesten door de krultang te verschuiven. Zo snel als mogelijk klikte ik op de ontgrendelknop en las de SMS:

Hey All,
Waar blijf je?
Je zou hier 10 minuten geleden al zijn.
Straks komen we te laat ofzo.
xx Mara

Hier werd ik alleen maar nog meer gestresst van. Ik zat te wiebelen op mijn stoel en hoopte dat mijn moeder binnen twee minuten klaar zou zijn. Waarom moest ze ook altijd zo laat beginnen. Super irritant. Kom op, schiet op. Eindelijk klaar. Snel liep ik naar de gang om mijn tas te pakken. Mijn stiefvader gaf me een briefje van tien aan en ik liep samen met mijn moeder naar de auto. Ondertussen belde ik Mara maar even want die rekende op me. Oh shit, bijna vergeten. 'Waar zijn mijn oorbellen?' Vlug doorzocht ik mijn tas. 'Kut, ik heb ze toch niet binnen laten liggen?' Na een paar minuten vond ik ze in een piepklein vakje aan de voorkant van mijn handtas. Zo nu was ik klaar voor het gala. We waren aangekomen bij Mara's huis en ze zag er al net zo stressie uit als ik. Hoe kan het ook anders. 'Hey Maartje. Leuke jurk!' 'Dankje.' Wow, lag het aan mij of was dat wel heel kortaf. Niks voor Maar. 'Sorry dat we zo laat zijn we moesten ehhh.. nog even pinnen.' zei mijn moeder. Zo gek was Mara nou ook weer niet. Ze wist best dat mijn moeder overal altijd te laat is. Hoeveel minuten hebben we nog om op tijd te komen? Tien, oh dat moet lukken met mijn moeders rijstijl. 'Waarom ging je eigenlijk niet met Keegan mee? Hebben jullie afgesproken om elkaar daar te zien.' Oops mijn moeder maakte net de grootste blunder van haar leven. Het is net een paar dagen uit tussen Keegan en Mara en ze is daar nog steeds super verdrietig over. Niet heel handig van mijn moeder om zoiets te zeggen dus. Volgens mij heb ik haar trouwens al minstens vijf keer gezegd dat die verkering verbroken is maar ze luistert echt nooit. Altijd wel ergens anders mee bezig. In de verte zag ik de school staan. Door de half verduisterde ramen waren de gekleurde lichten duidelijk te zien. Naast mij hoorde ik Mara zachtjes snikken. 'Rustig maar meid. Het komt wel goed. We gaan vandaag gewoon uit ons dak en misschien komt er wel iemand anders naar je toe.' 'Ik wilde het niet uitmaken met Keegan.' 'Shhh.' Dit was zo oneerlijk. Die rot ouders van haar ook. Ze mag niet eens haar eigen vriendjes uitkiezen. Nee, voor hen bestaat er maar een soort jongen. Blond of lichtbruin haar en een lichte huidskleur. Een typische Brit dus. En als je dan zoals Mara op donker valt.. mega zielig. Mijn moeder parkeerde de auto vlak voor de school. 'Zijn jullie er klaar voor meiden?' 'Nog heel even, mam.' Ik gaf Mara voor de laatste keer een knuffel en we stapten samen de auto uit. Ik drukte mijn moeder snel een kus op haar wang en liep de ingang tegemoet. 'Allyne!' Een lange jongen met bruin krullend haar kwam op me af. 'Nu even niet Harry.' fluisterde ik hem in zijn oor. 'Volgens mij voelt Maartje zich niet zo goed.' 'Nog steeds door Keegan?' 'Jep.' 'Oke, ik zie je zo binnen wel oke?' 'Ja, ik zie je daar.' Ik zag Harry weglopen en kon het niet helpen om te blijven staren. Hij was niet zomaar knap. Die jongen was perfect. Mijn beste vriend sinds de kleuterschool. Toch betwijfelde ik of ik nou alleen maar vrienden met hem wilde zijn. Stiekem was ik al twee jaar verliefd op hem. Alleen soms ben ik zo'n tissue, dat ik totaal niks durf te zeggen. Echt een angsthaas. 'Oehlala. Allyne hartje Harry.' 'Mara ssstt!' Mara knipoogde, pakte mijn hand en we liepen samen de aula in, waar Harry in een hoekje stond. Hij stond met wat vrienden te praten. Ik kende de jongens wel maar wist niet precies de namen. Hoewel die blonde bijna zeker Niall heette. Mara liep zelf verzekerd naar de hoek waardoor ik haar wel achterna moest lopen. 'Hey jongens.' zei ze. 'Hey.' zei een enigzins hypere jongen die als enige een gestreept shirt onder zijn pak aan had. Hoe heette hij ook al weer? Het was alsof hij mijn gedachten kon lezen. 'Louis.' Louis dus. Oh wacht nou weet ik het weer. Die donkere jongen heet zayn en die andere Liam. Ze waren alle vier best knap. Wacht misschien.. nee slecht idee. Alsof Mara dat zou willen.