|007|

Tevreden keek ik naar het resultaat. Alles wat in me elkaar moest was in elkaar. Alles stond op z’n plek waar het hoorde. Ik had nu wel zin in wat en liep naar beneden. Ik had de hele reis maar een broodje gehad en geen drinken omdat ik niet zo’n honger en dorst had. Nu had ik echt wel honger. Ik zag dat de hal en de woonkamer al klaar waren. alles was al ingericht, en ik moest toegeven dat het er gezellig uit zag. Ik liep naar de keuken en scharrelde daar mijn “ ontbeid ” bij elkaar. ik pakte nog wat te drinken en plofte op de bank voor de tv. Ik pakte de afstandsbediening en deed de tv aan en zapte langs de kanalen. Er was niks leuk voor, allen maar tekenfilms, kleffe bende, van die domme programma’s waar ze van alles willen aansmeren en nog weer domme programma’s. Ik dronk snel me drinken op en at me eten op en drukte de tv weer uit want er was echt totaal niks leuks voor. Ik bracht de vieze spullen naar de keuken en liep naar de gang. Ik trok me jas aan en liep naar de deur. Maar voordat ik de deur open deed bedacht ik me, misschien wou me zusje ook wel mee.

'Cath?' riep ik naar boven. 'Ja?' klonk het van boven. 'Heb je zin om mee te gaan naar buiten toe?' Ik hoorde een deur dicht slaan en even later verscheen me zusje boven aan de trap. Ze liep zo snel als mogelijk naar beneden toe en trok ook haar jas aan. Samen liepen we naar buiten toe, we slenterden wat door de straten. Toen er een bos in zicht kwam, trok Cath me mee naar een paadje dat ze had gezien. Ik hield wel van het bos, vooral in deze tijd. Het was koud buiten, het bos kreeg een mooie kleur. Overal in het bos lagen gekleurde blaadjes op de grond of ze dwarrelden naar beneden toe. Catherine bukte af en toe om eikeltjes en andere grote zaden op te pakken en ze even later weer door het bos te gooien. zo liepen we nog een eindje tot we een omgevallen boom zagen. We gingen er op zitten en genieten van alle geluiden om ons heen.