De burgers schuifelen langzaam het plein op. Het liefst wil niemand bij een terechtstelling zijn maar het is verplicht. De naaste familie moet vooraan staan. Ik hoor steeds meer mensen het plein op komen. Kinderen huilen en ouders proberen hen te sussen. De deur van de burgemeesters woning gaat open. Ik hoor hoe de burgemeester naar voren loopt en achter de microfoon gaat staan.

‘Damens en heren, hartelijk welkom op deze terechtstelling.’ Begint de burgemeester. ‘ Islwyn de la Teron en Ivyanne Arbaro hebben vandaag een ernstig delict gepleegd ’ vervolgt hij zijn verhaal. De burgemeester vertelt over dat wij net beesten zijn en dat het Capitool erg liefdevol is geweest naar ons toe. Hij vertelt dat het Capitool ons beschermt tegen onze eigen hebzucht door deze straffen en dat de bevolking van 11 hier erg blij mee zou moeten zijn. Hij spreekt zijn straf uit. Voor het stelen van een klein stuk fruit staat een straf van veertig zweepslagen. Voor kinderen onder de achttien wordt de straf gehalveerd, en voor kinderen onder de tien wordt deze straf nog eens gehalveerd. Omdat ik zestien ben en Islwyn zeventien komt het er op neer dat wij allebei twintig zweepslagen krijgen. Ik zit met mijn rug naar het publiek toe. Ik kan de vredesbewakers met de zwepen niet zien, maar ik voel dat ze er helemaal klaar voor zijn. De burgemeester telt af 3, 2, 1. Ik voel de zweep met een klap op mijn rug terecht komen en in mijn vlees snijden. Ik wil niet gillen, ik wil laten zien dat ik sterk en ik wil bovenal dat Aldyn zich geen zorgen om mij maakt. Als de zweep voor de tweede keer op mijn rug terecht kom kan ik me bijna niet in houden. Ik bijt mijn kiezen op elkaar om me in te houden. Ik zie dat Islwyn ook zijn best moet doen om geen geluid te maken. Om rustig te blijven duw ik mijn vingernagels in mijn handpalmen en doe ik mijn ogen dicht. Ik probeer met mijn ademhaling mee te tellen maar elke keer als de zweep op mijn rug terecht komt raak ik de tel weer kwijt. Ik voel het warm bloed langs mijn rug druipen en langzaam wordt het zwart voor mijn ogen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen