024 - A bad moment

Harry POV
De dokter loopt de kamer in met een namenlijst in zijn hand. ‘’Harry Styles?‘’
Ik kijk op van Louis die met mijn krullen speelt. ‘’U mag naar huis.’’ Ik word meteen vrolijk en spring van het bed af. Louis danst een vreugdesdansje. De jongen met het bruine haar en de andere jongen met zijn blonde haar kijken ons verbaasd aan. Eindelijk mag ik dit gebouw uit. Ik omhels Louis en hij slaat meteen zijn armen om mijn middel. Je zal wel denken, ‘hun hebben met elkaar’, maar dat is niet zo. We zijn gewoon close. Heel erg close. En waarover hadden we ruzie, tja.. Louis dacht dat ik met Eleanor had gezoend, maar dat is niet zo. Dus toen werd hij kwaad.
‘’Kom je mee Babycakes?’’ vraagt Louis nadat ik me ondertussen had aangekleed. ‘’Sure, Sweetcheeks.’’ Grinnik ik. Louis schiet in de lach en slaat zijn arm weer on me heen. ‘’Wacht heel even.’’ Louis kijkt me vragend aan. Ik negeer zijn blik en loop terug naar de blonde jongen. ‘’Mag ik je nummer?’’ Fluister ik in zijn oor. ‘’Tuurlijk.’’ Fluistert hij terug. Terwijl de jongen zijn nummer geeft draai ik me om. Louis kijkt naar de jongen met een blik die ik niet kan plaatsen. Zeker verwardheid, of zoiets. Ik sla de jongen’s telefoonnummer op in mijn mobiel.
Ik loop naast Louis het ziekenhuis uit. Louis geeft een ruk aan mijn arm en trekt me mee achter een auto. ‘’Wat moet je met zijn telefoonnummer?!’’ schreeuwt hij. ‘’Ehh..’’ Ik trek mijn arm los uit Louis’ greep en ren weg naar ons (Louis en mijn) appartement. Ik heb de sleutel niet bij me. Tuurlijk moet Louis de sleutel weer hebben. Ik zucht even en zak –voorzichtig- op de terras. Louis komt na een paar minuten al aan gereden. Ik probeer op te staan, maar het lukt niet. Louis slaat net de portier dicht en hij ziet me al zitten. ‘’Babycakes!’’ Hij komt op me af en helpt me omhoog. ‘’ Doe dat nooit meer Haz. ‘’ Zegt hij op nep-boze toon. Hij steekt de sleutel in het slot en duwt de deur open. ‘’Haz?’’ Ik ga zitten op de bank. ‘’Ja?’’ Mompel ik daarna terug. ‘’Waarom wou je het nummer van hem hebben?’’ Vraagt hij terwijl hij zijn spijkerjack aan de kapstop ophangt. ‘’Gewoon, misschien kunnen we vrienden worden. Mag toch?’’ Snauw ik bot terug. ‘’Haz, je mag best vrienden met hem worden, maar ik wil je niet delen.’’ ‘’Boobear, kom toch hier.’’ Zeg ik met een glimlach. Ik spreid mijn armen uit. Louis omhelst me en legt zijn gezicht in mijn nek. Ik sla mijn armen om zijn middel en hij legt zijn armen ook op mijn middel. Louis trekt me wat dichter tegen hem aan. Ik kan zijn lichaamswarmte voelen. Ik voel wéér dat kriebelende gevoel in mijn maag. Gaat dat gevoel nooit weg? Louis laat me los. Hij gaat weer met mijn krullen spelen terwijl ik me op zijn schoot zet. Hij maakt een rare beweging. Mijn hoofd word naar die van hem getrokken. Onze gezichten zijn nu nog maar een paar milimeters van elkaar verwijderd. Dan voel ik zijn zachte roze-rode lippen op de mijne. Een bom van vlinders ontploft in mijn buik. Ik weet het nu zeker, ik ben verliefd op Louis.
Louis duwt me van hem af waardoor ik de bank af rol, ik land op mijn buik. Ik kreun even. Hij helpt me geschrokken weer omhoog. Mijn ogen boren in die van hem. Dan zie ik dat er een traan uit zijn ooghoek ontsnapt. ‘’Boo? Wat is er?’’ Vaag gesnik vult mijn oren. Ik loop weer naar Louis toe en wil mijn armen om hem heen slaan, maar hij duwt mijn armen weg. ‘’Ga weg Harry!’’ Hij smijt de deur dicht en rent half huilend naar zijn slaapkamer.
Wat is er toch met Louis aan de hand?