24. Can I Trust You?

Na dat verontrustende moment voelde alsof ik de wereld weer aankon. Harry was in de tussentijd al bij de rest gaan staan, ik was de enige die nog echt bij de plaats delict stond. Ik voelde me schuldig dat ik niet meer kon doen dan ik al deed, ik had het gevoel alsof ik een hele slechte vriendin ben geweest. Ik schudde mijn hoofd hevig heen en weer, die gedachten moesten onmiddellijk verdwijnen, zo kon ik niet meer leven. Vol schuld. Ik krabbelde overeind om me bij de rest aan te sluiten. Kelsey en Heather schonken mij een zwakke glimlach. Ik schonk ze een glimlach terug. Langzaamaan moest ik mijn leventje weer oppakken, dat moest gewoon, al al het veel moeite gaan kosten. Opeens voelde ik een warme, maar toch grote hand op mijn linker schouder. Ik draaide me om en zag Louis bezorgd kijken. ''Is er iets?'' Louis haalde zijn schouders op. ''Dat kan ik beter aan jou vragen.'' Een diepe zucht verliet mijn mond. ''Ik weet het niet.'' Mompelde ik. Ik keek hem zacht aan. ''Ik wil dit niet, niet nu.'' Louis schonk me een onbegrijpelijke uitdrukking. Ik grinnikte zacht, maar herpakte mezelf weer. ''Ik zou zo graag alles over willen doen, ik wou dat er een tweede ik was en ik haar dan kon vertellen met wie ze wel en niet moest omgaan, wat ze wel en niet moest doen.'' Louis slikte even. ''Dan kon ik haar ook vertellen dat ze uit de buurt moest blijven van Harry.'' Door zijn naam uit te spreken, kreeg ik spontaan de rillingen. Rillingen die ik al een tijd niet meer gevoeld had. ''Ik word gek Lou. In mijn huid, mijn mentaliteit daalt drastisch. Dit is toch niet meer normaal? Heb jij ooit zoals iets gevoeld?'' Louis zweeg alleen maar, af en toe hoorde ik hem zuchten. ''Lou, zeg dan alsjeblieft iets.'' Hij haalde zijn schouders op. ''Wat moet ik zeggen dan?'' Ik sloeg mijn ogen neer, wat moest hij zeggen?

Sorry voor het korte stukje, maar voelde me niet zo lekker.. En was nog druk bezig met ideeën opwekken. Maar er is wél een stukje ;-p
Bedankt voor alle lieve reacties! Het betekent veel voor me.