The Clock is Ticking | 008 |
Nieuw stukje <3
Alana Valentio POV
Toen ik het laatste stukje brood in mijn mond stopte, voelde ik opeens een warmte op mijn rug. Ik draaide me om en keek naar buiten, recht in het felle licht van de zon. Het ijs smolt en het schip kon weer varen. Zoiets raars had ik nog nooit meegemaakt. Ik hield me er verder niet mee bezig en dronk mijn beker water op. Mijn maag knorde nog steeds. Ik begon wat rond te lopen door de kamer, keek in wat kastjes, en hoopte ondertussen dat niemand me zou betrappen. Maar alle tijd dat ik hier was, kwam niemand binnen, en kon ik mijn gang gaan.
Nonsens, wat een belediging!’ kirde mijn moeder. ‘Charles? Die perfecte, lieve, zorgzame man? Dat is de grootste onzin die je me ooit hebt verteld!’ Tranen liepen over mijn wangen. Ik was bont en blauw geslagen en getrapt, en alsnog geloofden ze me niet. ‘Wat een schande!’ riep mijn vader erachteraan. Charles stormde de kamer in. ‘Oh, Alana, is alles goed met je? Ik maakte me zo’n zorgen!’ zei hij, en mijn ouders glimlachten tevreden. ‘Je zei dat je een wandeling ging maken in het bos, en vervolgens hebben we je de hele nacht niet gezien! Wat ben ik blij dat je terug bent!’ Ik keek hem verachtend aan. De blik in zijn ogen zei genoeg; jij krijgt er van langs.
‘Hij is terug!’ werd er geroepen vanaf het dek. Ik schrok zo erg dat ik een theepot om liet vallen, maar nog net voor hij de grond raakte, had ik hem alweer opgevangen. Waar hadden ze het over? Wie was er terug? Maar tijd om na te denken had ik niet; een kanonschot klonk en het hele schip trilde. Wát was er aan de hand? Ik snelde de kamer uit, een paar treden van de korte trap op, en kwam op het dek terecht. Daar was het ijzig koud, en al helemaal in mijn blouse. Het grootste kanon dat ik ooit gezien had stond midden op het dek, met allemaal bemanningsleden ernaast, die met kogels sleepten en hem afvuurden. Een tweede schot klonk en ik hield mijn oren dicht. Waar was Hook? Wat gebeurde er? En waarom schoten ze de lucht in? Er kwam iets uit de lucht gevlogen, het was… een jongen! Er vloog een jongen door de lucht! ‘Hey, captain Hook!’ riep hij, en hij vloog in irritante cirkels om het schip heen. Ik zag Hook ook staan; hij was woest en probeerde het kanon op de jongen te richten, maar die was veel te snel, en dat wist hij zelf ook. ‘Je kan me toch niet pakken!’ riep hij plagend. ‘Hierzo, vuur!’ riep Hook kwaad, en het kanon ging af, maar dat had een verschrikkelijk effect; één van de masten werden geraakt, zakte in elkaar, en viel in het water. De jongen was nergens meer te zien, maar Hook gaf het niet op. ‘Laad de kanonnen!’ riep hij nog steeds, en een lid van de bemanning, een lelijke kleine vent, liep naar hem toe en zei; ‘De kanonnen laden? Maar captain, hij is weg!’ Hook keek niet op of om. Het enige wat hij deed was zijn haak in de buik van de man steken, waarna de man roerloos neerviel. Iedereen deed een stapje achteruit. Ik gilde en sloeg direct mijn handen voor mijn mond. Iedereen keek naar mij, ze waren zeker vergeten dat ik hier ook nog was. ‘Doorzoek de jungle! Breng die kinderen naar mij!’ riep Hook, en vervolgens richtte hij zijn kille blik op mij. Ik draaide me om en rende terug de kamer in waar ik vandaan kwam. Ik draaide de deur in het slot en liet me op Hook’s bed vallen. Nu snapte ik waarom hij zo gevreesd was, wat een vreselijk monster was hij!
Nieuwe stukje goedgekeurd?
Reageer (3)
De eerste keer dat ik een reactie plaats en misschien wat laat. Maar omygawwd, hou nu al van dit verhaal
1 decennium geledenen NeverlandOh my, Oh my, en zij dacht dus dat Captain Hook een schat van een kerel was? Dus niet. Hij is stom. Hij is afgrijselijk. Hij is absoluut niet mijn smaak. Maar toch weet ik gewoon dat dit het gewoon helemaal gaat worden voor haar. But actually I prefer Peter Pan. I BELIEVE I CAN FLY! I BELIEVE I CAN TOUCH THE SKY!
1 decennium geledenOhyes, zeker wel!
1 decennium geledenEn hey, ik wil ook op zijn bed liggen..