23.

Ik trok een joggingbroek aan en een strak hemdje. Ik bond mijn haren in een staart en liep naar beneden met een boek. Ik zette de radio zachtjes aan en nestelde me op de bank. Na een paar minuten was ik helemaal verdiept in het boek en ik schrok dan ook toen ik ineens een snik achter me hoorde. Ik sprong van de bank en zag hoe Mara voor me stond: tranen in haar ogen, mijn doosje in haar ene hand, de uitslag in de andere. Ik wist genoeg. Ik sloeg mijn armen om haar heen en hielp haar naar de bank. Ik haalde snel een glas water en ik pakte het doosje en de uitslag uit Mara’s hand en legde het op tafel. Ik plofte naast haar neer en zo bleven we een tijdje naar de twee rood roze streepjes op tafel staren. Mara zuchtte.
“Wat moet ik nou doen?” vroeg ze.
“De belangrijkste vraag is: wil je het houden?”
Mara keek me aan en ik zag hoe haar ogen glommen van de tranen. Ik pakte haar handen en langzaam knikte Mara.
“Tja, dan moet je het straks Matthew gaan vertellen. En Jane.”
Mara keek me geschrokken aan toen ik die laatste naam liet vallen. Ze begon heftig met haar hoofd te schudden.
“Rustig Mara! Ik ga wel met je mee!”
“Naar allebei?”
“Wat jij wilt!” stel ik haar gerust. Mara knikt opgelucht en nestelde zich tegen me aan.
Een uurtje later stonden we allebei opgefrist en wel weer buiten en liepen we richting het hotel. Ik gaf een kneepje in Mara’s hand en glimlachte naar haar.
“Je moet weten dat ik achter je sta! Wat er ook gebeurd.”
We waren in de gang richting de keuken aangekomen. Toen Matthew ons in het vizier kreeg liep hij verbaasd en opgewekt naar ons toe. Hij kon niet weten met welke reden we hier waren. Matthew gaf Mara een kus en een dikke knuffel: ze waren zo lief samen.
“Matt, ik moet je wat vertellen.”
Matthew keek geschrokken toen hij de toon van Mara’s stem hoorde. Hij keek van Mara naar mij en weer terug. Mara keek me vertwijfeld aan en ik knikte haar bemoedigend toe.
“Matt, ik… eh… ik ben zwanger.”
Ik zag hoe zijn gezicht helemaal wit wegtrok. Vervolgens vlogen alle mogelijke emoties over Matthew zijn gezicht: van woede tot blijdschap en van verdriet tot gelukzaligheid. Tranen rolde over Mara’s gezicht en ze wist zich geen houding te geven. De emotie gelukzaligheid en liefde hadden de overhand genomen bij Matthew en hij sloeg zijn armen om Mara’s middel. Hij drukte een kus op haar voorhoofd en Mara probeerde haar tranen weg te vegen.
“You can count on me!” fluisterde Matthew.
Ik besloot om de twee even alleen te laten en terwijl ik weer richting de uitgang liep, moest zelfs ik even een traantje wegvegen…